释清了的代表作
偈颂十首·其一
兀兀不忘机巧,灰来已得纯。虚明无间断,净妙绝疏亲。密户寒灯晓,灵花古洞春。回途赓雪韵,门里绿苔新。
偈颂二十九首·其二
傍参密旨,妙会玄宗。句在混沌前,岂涉今时路。在无舕人解语,无情者皆闻。通途消耗不分时,灵脉浩流无闲处。
偈颂二十九首·其二十四
旨外明宗,玄中辨的。古帆不挂,洞水逆流。黄芦渡口奏阳春,偃月城头吹画角。岂止异苗繁茂,须知别有圆音。更休烂炒浮沤,便请乘时撒手。
颂古二首·其二
问佛分明答惠超,半斤八两不合相饶。丛林万古为殃祸,恶语伤人恨不消。
偈颂十首·其七
不犯清波句,澄江涵一钩。棹头忘一色,功尽丧全机。密混凝流处,融通向背时。古帆风静夜,任运应高低。
偈颂十首·其三
意句难分别,风骚格外求。提刀空四顾,驻步失全牛。落眼情尘脱,归根景象幽。万缘俱不到,佛祖莫能酬。
偈颂二十九首·其二十一
百亿毛头,花开不犯春风。三冬雪里,争芳全彰浩意。云凝谷晓,滴水冰生。活计现成,凭谁受用。头上青灰三五斗,明明不堕晓来机。
偈颂二十九首·其十八
沿流无定止,真照不留踪。千峰秀处鹤难栖,万水澄时鱼自稳。樵人罢赏,钓客迷巢,古渡深云,同歌绝韵。
答佛果颂
运用堂堂本妙,彻底不落鉴照。一言及尽锋铓,只个更无孔窍。
偈颂二十九首·其六
居动而常寂,处暗而愈明。不堕二边机,当头谁敢触。正按傍提有据,真慈妙应无穷。
- 查看全部作品