释道济的代表作
湖中夕泛归南屏四绝·其一
几度西湖独上船,篙师识我不论钱。一声啼鸟破幽寂,正是山横落照边。
颂古四首
道冠儒履释袈裟,和会三家作一家。忘却率陀天上路,双林端坐待龙华。
讽阻临安赵府尹伐净慈寺门松·其一
亭亭百尺接天高,曾与山僧作故交。满望枝柯千载茂,可怜刀斧一齐抛。窗前不睹龙蛇影,耳畔无闻风雨号。最苦早间飞去鹤,晚回不见旧时巢。
诗一首
何须林景胜潇湘,只愿西湖化为酒。和身卧倒西湖边,一浪来时吞一口。
真像沈提点求赞
远看不是,近看不像。费尽许多工夫,画出这般模样。眉如扫帚,一张大口。不会非言,只会吃酒。看看白头,常常赤脚。有色无心,有染无著。醉眠不管江海波,浑身蓝缕害风魔。桃花柳叶无心恋,月白风清笑与歌。倒骑驴子...
影壁自赞
面黄以蜡,骨瘦如柴。这般模样,只好投斋。也有些儿差异,说禅不用安排。
辞世颂
六十年来狼藉,东壁打到西壁。如今收拾归来,依旧水连天碧。
题灵隐寺西堂粉壁
小小庵儿小小窗,小小房儿小小床。出入小童并小行,小心伏事小西堂。
湖中夕泛归南屏四绝·其四
五月西湖凉似秋,新荷吐蕊暗香浮。明年花落人何在,把酒问花花点头。
湖中夕泛归南屏四绝·其二
湖上春光已破悭,湖边杨柳拂雕阑。算来不用一文买,输与山僧闲往还。
- 查看全部作品