释法泰的代表作
颂古四十四首·其二十八
窣堵波成赏匠人,工钱一二与三文。可怜眼里无筋者,当面定将数目分。
颂古四十四首·其二十
臭烟蓬㶿中,迸出铁蒺藜。当如如未委,丧却目前机。
颂古四十四首·其九
相见不虚图,分明付与渠。汝醉我扶起,我倒汝相扶。交互为宾主,相将入帝都。高歌大笑九衢里,天上人间我唯尔。
偈十三首·其十
久雨不晴,有理难伸。云雾长埋大野,檐声不断前旬。阿喇喇,闻不闻。补陀岩上客,应笑未归人。
颂古四十四首·其三十七
凉风落木楚山秋,满树寒蝉噪不休。红蓼白蘋开两岸,不知谁在钓鱼舟。
颂古十二首·其七
应用从来不覆藏,当机何得昧真常。只知报道王来也,不觉浑身在帝乡。
颂古十二首·其六
得人一牛,还人一马。有往有来,可知礼也。
颂古四十四首·其十二
试问田中有几人,插锹叉手意分明。可怜不逐南山去,撒手归家罢问程。
颂古四十四首·其三十四
白纸三张通信去,展开千里却同风。阳春转入胡笳曲,不是风吹别调中。
颂古四十四首·其十八
打破当年山鬼窟,豁开正眼耀乾坤。三拳肋下无多子,一喝雷轰迸海门。
- 查看全部作品