沈说的代表作
溪楼
心远俗尘隔,楼高野兴多。稻花黄雀雨,山影白鸥波。滩涩推船上,桥危挽客过。日斜栏倚遍,无句奈愁何。
闺词·其二
冬事侵寻浑未知,隔邻听得理寒衣。惊心步出庭西曲,日影斜斜木叶飞。
赠段琴·其一
我琴未弦时,浑然心与耳。自从识开指,反为琴所使。
次韵古愚立冬日观菊
闲绕篱头看菊花,深黄浅紫自窠窠。清于檐卜香尤耐,韵比猗兰色更多。九节番疑今日是,一樽未觉晚秋过。从教白发须簪遍,且任当筵作笑歌。
秋溪
迎月步秋溪,芦长与树齐。水光连汉近,夜气压山低。岸隔呼渔渡,林疏见鸟栖。酒微风力劲,归袖冷凄凄。
立秋
昨日午时秋,西风夜转头。吹来溪外雨,藏却树间楼。暝带栖鸦色,凉催客燕愁。一樽吟未了,衰鬓早飕飕。
食梅
儿时摘青梅,叶底寻弹丸。所恨襟袖窄,不惮颊舌穿。我年不自觉,以我齿尚完。尝新试一荐,喉棘眉先攒。岂味不悦口,岂老难强餐。人生煎百忧,算梅未为酸。
晓色
晓色阑干外,翛然一欠伸。雨中无过鸟,烟际有行人。树湿清阴重,沙坍潦涨新。凭谁借蓑笠,整钓傍溪邻。
仁福道中
山径少曾平,人烟隔陇青。浅流分石渡,低树碍舆行。税籍全编户,村童半壮丁。我来官此邑,三度究民情。
冬半
岁逢冬欲半,心事更迢迢。细雨寒窗闭,孤灯长夜挑。远书和梦写,新酒带愁浇。明日有幽兴,寻梅到石桥。
- 查看全部作品