释师体的代表作
颂古十首·其一
三清道士无仙骨,八教阇梨毁梵书。黑添昆崙舞华鼓,天亲无著暗嗟吁。
颂古十四首·其四
门庭推倒乱纵横,火迸星飞无路行。赤契分明基业在,依前浅种又深耕。
颂古二十九首·其十二
万里无云银汉横,大方玄路等闲行。阿爷智量世希有,女子圆光顶?生。
偈颂十八首·其九
文殊三处度夏,弥勒一味放憨。善财走百十城,达磨九年面壁。恢阐拈花微笑,光扬布发掩泥。
颂古二十九首·其十
饿鬼鞭死尸,仙人礼枯骨。野犬吠荒丘,铁山空突兀。六合群灵竞出头,不知何处为窠窟。
偈四首·其三
道生一,无角铁牛眠少室。一生二,祖父开田说大义。二生三,梁间紫燕语呢喃。三生万物,男儿活计离窠窟。多处添,少处减,大虫怕吃生人胆。有若无,实若虚,争掩骊龙明月珠。肚无偏僻病,不怕冷油齑。
颂古十四首·其十三
添钱买得漏灯盏,洗脚长拖破草鞋。翻著襕衫歌雪曲,倒携席帽赶村斋。
颂古十首·其九
生狞别是一般村,品藻先贤薄后昆。掉放孤峰争合杀,棒头有眼盖乾坤。
总颂
释迦观音,文珠普贤。蓦鼻牵来,作一串穿。横拖倒拽,痛报深冤。弥天罪过,一任流传。
颂古十四首·其八
眼空四海恣纵横,鼻孔辽天信脚行。拿得电光为火把,却来日午打三更。
- 查看全部作品