程师孟的代表作
汤泉·其一
曾看华清旧浴池,此泉何日落天涯。徘徊却想开元事,不见莲花见荔枝。
升山祠堂
行处松萝深似幄,望中城郭细如棋。清泉可惜藏岩下,不作先生洗药池。
次韵元厚之少保留题朱伯原秘校园亭·其三
碧瓦春城十万家,可怜夫子独堪嗟。园林犹有前朝木,冠盖难寻故主花。亭瞰夕阳邻古刹,池通野水见晴沙。天然操尚无尘滓,合住蓬莱弄綵霞。
南安军
今日平安出岭时,瘴氛犹觉润征衣。一条路入江南去,万里人从海上归。
静游亭
石磴高轩榜静游,度年红叶少惊秋。使君会得山僧意,不放笙歌到上头。
科漏新成·其一
台门新漏一声闻,从此朝昏百刻分。他日郡人思太守,也须谈及叶参军。
题共乐亭
千门日照珍珠市,万瓦烟生碧玉城。山海是为中国藏,梯航尤见外夷情。
次韵元厚之少保留题朱伯原秘校园亭·其一
少年为学已名家,才折丹枝病可嗟。节带冰霜凌万竹,文含风露丽于花。也怜美玉犹存璞,人恨良金未出沙。赖有隐居如谷口,直将高意抗青霞。
游枫桥偶成
晚泊桥边寺,迎风坐一轩。好山平隔岸,流水漫过门。朱舫朝天路,青林近郭村。主人头似雪,怪我到多番。
越二年正旦又会宿猿洞
夜半春归晓始惊,郁然佳气入山亭。千门喜庆逢元日,一座光华见使星。难得同时传寿斝,合将新句勒诗屏。渔郎莫向游人道,洞口而今尽不扃。
- 查看全部作品