潘良贵的代表作
仆读沈约传怒其缓颊卖国发上冲冠然古今人每壮其东阳八篇文辞未有少之者因次卿登楼新什辄效立春体制和且摅所怀云
隐侯文治知何用,千古端羞堕泪碑。国危忍助神鼎覆,身免犹嗟鞶带移。登览寒烟萦远目,凄凉夕照谢高榱。伤心往事君须赋,恐有遒人来采诗。
和三二兄西庄书怀·其四
一炷清香度博山,妙观不著有无间。此心欲报难论价,放我形骸十载閒。
蜡梅三绝·其二
旦评人物尚雌黄,草木何妨定短长。试问清芳谁第一,蜡梅花冠百花香。
偈一首
良木秀山泽,中林犹百年。斲削应约绳,必资诸巧匠。陶者输瓦甓,圬人施涂泥。丝网及宝铃,丹漆塈塑绩。罢精磨岁月,始克观厥成。金钱与糗粮,所费如山积。虽名有漏法,实为无量德。庶俾凡睹闻,因缘得入道。我昔礼大...
和沈秀才·其二
软语干时刍豢美,苦言投俗桂姜辛。山河若欲摅幽愤,盥手焚香读过秦。
夜与仲严叔倚季成三弟同坐闻笛各赋一绝
西北干戈拨不开,今宵闻笛更清哀。高堂亲老发垂白,与子买舟归去来。
和沈秀才·其一
年来有客从黄石,老去何心望紫泥。世事违人常八九,生涯随力任东西。
郑亨仲作亭西山颜曰可友以书求诗为赋一首
君不见子猷嗜好与俗殊,种竹不可一日无。又不见太白清狂世绝伦,举杯邀月独相亲。风流二子去已远,尘埃那复闻高人。郑侯未遇身更閒,躬耕自乐岩谷间。开亭容膝日寄傲,坐对嶕峣崒嵂之西山。西山苍翠如堆玉,松奏笙竽...
朱教授见寄七言二首遂用其韵·其一
贤哉蘧瑗晚知非,此道吾今亦庶几。囊乏一钱聊自哂,家无三径不妨归。冥鸿久已离矰缴,野马由来免靮鞿。溪上月明船正稳,肯将簪笏换蓑衣。
蜡梅三绝·其一
孤芳移种自仙家,故着轻黄映日华。举世但知梅蕊白,不知还有蜡梅花。
- 查看全部作品