何基的代表作
访杨船山道中迷涂和王元思韵
审问方知道,冥行易失岐。每因贪径捷,多致落嵚巇。浪谓途言惑,先由己意移。知津要端的,直造始无疑。
送淮西左宪知黄州
日向庭闱綵服趋,天边忽下紫泥书。分铜既佩诸侯印,衣绣仍登使者车。万灶貔貅须宿饱,九州鸿雁要安居。笑谈了却公家事,指日催归侍玉除。
和吴巽之石菖蒲
菖蒲绿茸茸,偏得高人怜。心清境自胜,何必幽涧边。节老叶愈劲,色定枝不妍。堂中贤主人,与汝俱萧然。岂不与世接,自远尘俗沾。
法清寺水珠呈杜季高
垒石为山已浪呼,小球戏水更名珠。世间何事非虚假,还值先生一笑无。
杂诗·其一
一敬由来入道门,须臾不在便非仁。直须认取惺惺法,莫作回头错应人。
送王敬岩江东都宪·其二
狱情微暧自难明,著意平反或失平。生死两无纤芥恨,考求须尽察须精。
春晚郊行
村烟澹澹日沈西,岸柳阴阴水拍堤。江上晚风吹树急,落红满地鹧鸪啼。
夹竹梅
不染世间儿女尘,任他桃李自争春。也应高洁难为对,独有修篁是可人。
杂诗·其三
圣门事业远难攀,立志须同古孔颜。井不及泉犹弃井,山如亏篑未为山。
西山孝子吟
君不见东京茅季伟,布褐躬耕具甘旨。烹鸡馈母供晨羞,却办草蔬为客礼。北州高士郭林宗,一见惊嗟不能已。又不见唐朝董邵南,穷居行义无与比。朝耕夜读养双亲,孝格天翁降祥祉。一时好事昌黎公,为作启诗歌盛美。两君...
- 查看全部作品