郑起的代表作
馀杭界早发
早发促程期,篮舆带月低。山中如白昼,斗下渡清溪。群动霜初落,四邻鸡未啼。惟闻兵递铺,星急过淮西。
喜静
素来嫌僻静,今渐与相安。师友凋零尽,年时出处难。春风双屐暖,夜雨一灯寒。洙泗曾颜辈,何曾作好官。
思耕
江湖渐老身,山泽本来心。经济不敢问,耕耘犹可寻。一顷半顷许,三更二更深。亲朋相接近,鸡酒开尘襟。
送友人之鄂
湖海声名落搢绅,由江而鄂溯鳞鳞。烦君黄鹤楼头看,天下英雄有几人。
荆江口望见君山
荆江江口望漫漫,一白无边夕照寒。只是青云浮水上,教人错认作山看。
招魂酹翁宾旸
君之在世帝敕下,君之谢世帝敕回。魂之为变性原返,气之为物情本开。于戏龙兮凤兮神气盛,噫嘻鬼兮归兮大块埃。身可朽名不可朽,骨可灰神不可灰。采石捉月李白非醉,耒阳避水子美非灾。长孙王吉命不夭,玉川老子诗不...
荆南别贾制书东归
来时秋雨满江楼,归日春风度客舟。回首荆南天一角,月明吹笛下扬州。
读冯道传
西山有薇,二子采之。二子竟死,薇不疗饥。匪恶周粟,食不下咽。君臣义重,彼苍者天。尔道何人,数主一身。有何颜面,冠冕搢绅。乔固诸贤,宁死道边。曹操不帝,清议凛然。
为九华王此山赋宁石
我谓此山天作石,石不是石人不识。千年野鹤独见君,石上采芝石上吃。
烂柯山
春风万古洞门开,尘世兴亡是几回。棋局至今无处觅,樵人于此遇仙来。飞梁横跨丹虹影,绝顶平铺白玉堆。天下纷纷无好著,斜阳下岭共徘徊。
- 查看全部作品