释永颐的代表作
宿永安潭上
子规啼在乱山中,废寺春深暮阁重。门外永安潭上水,朝昏惟送一楼钟。
雪中海棠
蜀妃夜谒紫虚皇,玉凤差参促晓妆。宴罢瑶台魂未醒,胭脂脸上白云香。
赠术者王髯
王君僧服而胡须,赠我手写千隶书。秦汉古法沦俗笔,钟王秘刻藏绮疏。君游市俗谁问此,我好奇古贫无馀。閒来古寺看画壁,醉去野店烹寒鱼。击竹有时谈九命,无钱踏雪走千墟。问君岁晚君何如,家有老婢归田庐。
雪中·其二
谷寺掩高扉,松亭雪侧垂。石幢围隐兽,野殿没寒鸱。路转空林积,风惊老树危。草堂香火静,山鹿到荒墀。
观乌鸢山下藤树
一株老树蔽荒林,下有藤悬巨蟒身。几度日斜乌鸟散,山昏鬼哭断行人。
雪中·其一
风定片初微,移时鹊噪稀。曲塘添柳重,彤阁映花飞。鹤怪云黏石,僧疑月照扉。闭门高卧者,终岁复何依。
送天竺僧还乡
月冷云深天上寺,桂花千树绕楼台。归时若对閒人说,莫道身从月里来。
山村日暮
犊背斜阳暖,茅茨石树穿。行人识冈路,饥鹊噪沙田。远浦生微月,荒皋起暝烟。群乌飞散尽,寒水漾渔船。
初秋忆湖上诸山
山中夏日足幽娱,葛帔藤床诵宝书。白拂惹云黏几案,清香缘竹上空虚。草堂夜月秋花近,水阁晨霞夕霓疏。遥忆钱唐旧朝寺,绕湖钟梵早凉初。
郜溪别周伯弜
夜馆寒相对,篝灯语不眠。夕烟生水郭,风柳泊沙船。暖弃山中宅,春耕葑上田。西峰晴霭碧,归去挹飞泉。
- 查看全部作品