蔡槃的代表作
谒范文正公祠
半龛遗像饰貂蝉,往事犹思庆历前。未说两朝亲捧日,且言一柱独擎天。山林付与书生管,香火当同信史传。独恨军中无此老,如今西贼又侵边。
金陵
六代帝王州,寒烟满石头。星河天北转,江汉水东流。步绝金莲雨,歌残玉树秋。白头有渔父,犹说景阳楼。
山城即事
独上山楼上,楼高望尽天。更无云一点,只有月孤圆。树老飘黄叶,湖空起白烟。故园音信断,愁绝不成眠。
春思
自觉无春思,春长在眼前。天晴梅堕雪,地暖草生烟。独步迷山影,空肠饱涧泉。乡心徒耿耿,为客又经年。
留别
欲去休云易,相思恐弗禁。一床秋雨梦,千里暮云心。每自悲行役,知谁识老吟。西风闻过雁,记取问佳音。
次幽居
却粒烧丹未有方,且逃人事住山房。冷看桐叶含秋思,閒扫苔花背夕阳。墙壁遍题无酒句,衣裳多带捣茶香。云深自是稀来往,婆饼一声清昼长。
客中
举酒吟诗易,居贫作客难。一番思世事,半日倚阑干。霜重竹篱薄,风高石径寒。无言搔短发,望眼到长安。
赠江湖隐者
湖上人家住最幽,檐牙倒影落沧洲。诗成梅坞三更月,酒醒蓬窗午夜秋。移石为添烧药灶,卖金因起读书楼。经年不入城闉去,长倚阑干看白鸥。
人间
弃尽人间事,西风掩竹门。无人争碧嶂,有鹤伴黄昏。扫石移云影,浇花润月痕。何须叹牢落,知我有乾坤。
自叙
江湖閒步几经年,穷似襄阳孟浩然。折简为求僧舍茗,典衣因欠酒家钱。真情尽向诗中见,归梦常于枕上圆。世路风波深可畏,结茅何日遂归田。
- 查看全部作品