吴可的代表作
书却暑图后
冰柱雪车谁复作,矾头凌面未能摹。北窗挥汗浑无奈,漫借君家却暑图。
小醉
小醉初醒过竹村,数家残雪拥篱根。风前有恨梅千点,溪上无人月一痕。
赠连楚狂
谁有画鱼癖,诗社寻楚狂。真成戏新荷,径欲穿垂杨。馀生堕辙中,恍然得濠梁。寓兴亦差乐,江湖庶相忘。
踏青
幽居懒慢养馀生,强为春风处处行。藉草弄花终少味,寻山爱竹尚多情。
泰定斋诗
寂然数椽下,独耀一宇内。脱落山水因,妙出仁智外。君看鉴中事,作止本无碍。年来识坐忘,唯馀照心在。
游清凉寺
延步石城坞,迢迢去兴长。野田耕晚雪,寒树倚斜阳。载酒追狂客,论才得漫郎。无因遂高蹈,时复借山房。
题翘翠轩诗
老木拔云苍翠起,新篁挟雨枝叶美。下有数峰莓苔寒,先生俯仰一笑喜。乘兴把书坐秋风,超然吐论飞长虹。客星忽去璧月上,陶陶醉卧玻璃中。
过许醉吟痛饮月下戏书
尘埃没我马,掉鞅吟公诗。诗中有江山,不觉在京师。下马自叩门,来寻元紫芝。欲扫名利心,笑挹丘壑姿。东檐坐无毡,北风吹酒卮。蟹螯互劝酬,坠车两不辞。听公击节吟,悲壮亦自奇。看公醉山倒,了不遣客归。客归意亦...
春晚·其二
蜂儿撷蕊趁花心,燕子衔泥掠柳阴。处处浸秧黄乍吐,护田肥水半篙深。
寄米元晖
田庐寂寂近塘坳,仕路纷纷久绝交。多病未能从五柳,避喧端欲老三茅。白云那忍閒归岫,紫燕空惭漫累巢。闻道金坛有仙隐,梦回清月堕林梢。
- 查看全部作品