李龙高的代表作
九英梅
才子随班下玉墀,精光九出射晴曦。看来不是文章瑞,似是梅花恨杀伊。
紫蒂梅
外面看来本色非,香袍隐映省垣薇。谁知傲睨风霜底,不改平生一布衣。
溪梅
村北村南眩玉田,孤芳岁晚转幽妍。老天恐被缁尘染,著在残山剩水边。
苔梅·其二
铁骨槎牙花四五,虬皮封裹晕烂斑。极知不似君芳洁,也要相依度岁寒。
枯梅
肠刳馀得龟皮在,意懒羞将粉面开。莫笑老身柴立骨,年时几费抹涂来。
郑笺
老郑东都一钜儒,未知楠树与梅殊。平生博识犹如此,何况儿曹不读书。
吟梅
耸尽肩楼鹤样癯,断桥横路撚冰须。梅花却笑君何事,锻得诗来瘦似吾。
梅友
老子平生怕热瞒,论心只可话馀酸。刘郎枉了誇豪杰,甘向伾文托岁寒。
二月梅
明知身是雪霜姿,瘦骨棱棱不入时。但得春风盈宇宙,老翁也要逐儿嬉。
忆梅
飘蓬万里隔风沙,梦到江南未到家。料得夜深霜月苦,几人挥泪说梅花。
- 查看全部作品