陈耆卿的代表作
东郊
要拓郊原眼,短筇扶我东。秧寒针怯水,麦熟浪酣风。古寺荒烟外,孤禽落照中。得醪嫌独醉,犹及灌园翁。
閒居杂兴六首·其三
墙西几筼筜,我昔手所种。年来饱风露,锦绷纷错综。种善如种竹,此语合擎诵。眇然方寸间,仁不可胜用。
咏史·其二
赤族诚非汉道洪,违时贾祸亦缘公。最怜老却从陈豨,不道先曾辟蒯通。
以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其四
平生一饱足,大宴非珍肴。秋月拓绮罗,秋风奏笙匏。问此有何乐,无乐乐乃高。琴书足匡坐,干旌谢在郊。
送叶子春赴官慈溪
眼边英气郁嵯峨,甫及同堂奈别何。正以簿书观道力,且于言动卜天和。圣门克己勤登岸,后学褆身感逝波。三载归来话新益,梅花仍向腊前多。
似村
缚茅本不傍孤村,尽日焚香深闭门。陌上红尘高没马,谁知巢父个中存。
挽陈知县
为讯华亭鹤唳无,琴声断处客悲渠。日边消息花争闹,露下光阴柳变疏。未叹子云新第宅,最怜定国旧门闾。风檐读罢閒居赋,向后何人奉板舆。
春日书怀
閒来情思浩无涯,徙倚东窗日未斜。乍雨乍晴莺唤柳,不寒不暖蝶穿花。读书有味慵拖杖,觅句新成自煮茶。未必贵游知此趣,乘除合付野人家。
咏史·其一
沛公家业本无能,休责渠曹不治生。看取帝王他日事,方知俗眼未分明。
读商君传二首·其一
大信之信本不约,至诚之诚乃如神。欲识唐虞感通处,泊然无物自相亲。
- 查看全部作品