黄大受的代表作
读四皓传
白云茫茫歌紫芝,人间无路瞻尨眉。太子介使招忽往,高祖问省心先知。翁身商山名八极,此时不出汉事危。敢惜双足惜汉鼎,非私刘氏私黔黎。欠呵千年橘中棋,华阴堕驴者为谁。
归来
近日多骚客,吾衰不可追。松间哦鲁颂,花下看唐诗。好鸟山深语,寒蝉日暮悲。此声良叶律,新句总堪疑。
病起
煮药炉边过一春,瘦骸唯与病相亲。雨多药裹易生晕,润透巾纱懒拂尘。枕上最宜思过眚,静中倒得养精神。不辞小现维摩诘,只恐今无问病人。
早作
星光欲没晓光连,霞晕红浮一角天。乾尽小园花上露,日痕恰恰到窗前。
油口夜饮醉卧一室及觉三鼓矣秋夜新冷雨湿虫鸣展转不能成寐于是浩然有归志
一榻翛然著醉侬,沉沉清夜大槐宫。梦回作恶酒气重,枕上不眠归兴浓。点滴落阶添闷雨,清哀绕壁诉寒虫。计行良未成端绪,何处高楼撞晓钟。
枝江九日简周宰
日车不照出郊车,门外天阴云尚粗。青州未有居士供,白衣知是谁家奴。江山有恨横饥眼,茱菊无情对卧壶。赢得闲关吟苦句,定无人敢唤催租。
偶成·其一
高唐作梦时,宋玉乃得见。那知赋说梦,梦外云雨怨。此赋苟不作,应无列女传。
竹
虚心怀月明,劲节挺玉立。岂是外春风,春风无处入。
沙头秋晚
霜风吹冻玉池冰,留滞周南尚未行。病久故园千里梦,夜寒孤舍一枝灯。愁缘南贾归舟影,心断黄芦落雁声。老剑已闲头已白,祇堪吟咏课归程。
宁化白水砌甲子春
雪瀑从天下,馀流亦建瓴。双崖秋气逼,九地殷雷声。虎穴山川险,蛟涎草木腥。负鹾由此径,异日不堪行。
- 查看全部作品