王琮的代表作
蓬莱
一棹三万里,何修入窈深。水痕涵雨意,岩影带秋阴。虽愧无仙骨,终能长道心。古人殊错计,空向海中寻。
题独醒小亭
退食多留此,翛然一散襟。凉从晓来觉,秋向雨中深。墙竹侵山色,檐茅杂柳阴。有谁能载酒,过我共幽寻。
北山访僧晚归
吟僧山北住,又买过湖船。半日得闲话,一生无此缘。波光□酒兴,竹色带茶烟。归路斜阳里,徐行听乱蝉。
城西即事
清晓离家去路遥,绝怜寒景太萧条。松深渐觉风声紧,云动还知雪意销。沙嘴客担鱼种卖,山头人拾树枝烧。梅华多处谁家酒,斜舞青帘隔小桥。
题多景楼
秋满阑干晚共凭,残烟衰草最关情。西风吹起江心浪,犹作当时击楫声。
舟过孤山
寂寞梅花处士坟,竹围岩脚一泉深。隃瞻翠辇曾游处,水钥年年护绿阴。
汉荆王墓
落落庙碑摹瘗鹤,阴阴宰木宿神鸦。可怜宝剑凌云气,散作金灯满地花。
读书楼作
近来闲过日,幽事颇相关。远树开晴昼,归云当晚山。宦情随处薄,诗稿逐时删。骨若无仙分,何因住此间。
独醒午坐
小槽停溜务厅闲,幕府文书省却难。竟日裴回无俗意,祇因竹外有秋山。
京华病中
自移药鼎在床头,桂玉令人分外愁。因病始知归计好,虽贫不向俗人谋。僧曾带雨来看脉,仆为伤风懒上楼。赖有壁间新买画,寒灯相对两山秋。
- 查看全部作品