黄希旦的代表作
二月春将半三首·其三
二月春将半,霖霪雨尚寒。松黄收拾晚,狼籍满金坛。
采药
采药山中去,扳跻不觉赊。深源无俗迹,满地是灵芽。岩迥阴留雪,溪澄净见沙。可怜名利客,应笑此生涯。
寄益老侍官南康
匡山胜概昔贤钦,今日多君复访寻。李白书堂萤自照,乐天掸室月空临。涧松岩桧当年色,雾鹤霜猿此际音。莫对他山忘故里,武夷秋晚洞云深。
读禅月集
唐末高僧号贯休,篇章激切近诗流。烟华雪月何妨咏,水竹云林不碍游。蜀国至今名籍甚,兰溪当日迹淹留。此心弹指虽云妙,争奈阇黎未点头。
颐真亭
剪去旧蒿莱,开亭养圣胎。闭开虚室白,隐几寸心灰。月上池浮露,风生竹扫苔。悠悠奔竞者,何处问丹台。
竹洞
竹洞新开碧玉林,径幽疑入五华深。夜筛明月一天静,昼拥青云四座阴。剪杖伫看雷雨化,迎风时听凤凰吟。烟霞不用重关闭,尘俗谁能此访寻。
怀中孚
暌违虽未久,南走梦魂多。客路随飘梗,年光叹掷梭。叶凋隋苑树,风走洞庭波。旧约龙山会,归来赴若何。
古意
大道长闲闲,人心自草草。天地固无私,贤愚同一老。谁信丹丘人,颜色常美好。我亦斯人徒,相从须及早。君看东流波,日夜长浩浩。
寄赠宝幢修山主
瑶幢真胜概,晦迹一禅翁。语默呈心印,纵横振祖风。昼闲人事外,夜静月华中。若问春来意,松青百卉红。
咏竹
生涯何所有,满砌植琳琅。瘦影碎秋月,健梢横晓霜。且从喧鸟雀,终待集鸾凰。吟绕都忘却,谁知此兴长。
- 查看全部作品