宋代 19 浏览 0 喜欢
〔宋代〕释法恭
见得彻,用时亲,相逢尽是个中人。望空雨宝休誇富,无地容锥未是贫。踏著秤磓硬似铁,八两元来是半斤。
春风杨柳眉,春禽弄百舌。一片祖师心,两处俱漏泄。不动步还家,习漏顿消灭。暗投玉线芒,晓贯金针穴。深固实幽远,无人孰辨别。惭愧可怜生,头头皆合辙。不念阿弥陀,南无乾屎橛。无智痴人前,第一不得说。
王安石
辛弃疾
杨万里
范成大
范仲淹
林升
苏轼
王十朋
晏殊
李纲
梅尧臣
楼钥