-
淮阴侯
古诗《淮阴侯》宋·黄庭坚,韩生沈鸷非悍勇,笑出胯下良自重。滕公不斩世未知,萧相自追王始用。成安书生自圣贤,左仁右圣兵在咽。万人背水亦书意,独驱市井收万全。功成广武坐东...
-
次韵周法曹游青原山寺
古诗《次韵周法曹游青原山寺》宋·黄庭坚,市声故在耳,一原谢尘埃。乳窦响钟磬,翠峰丽昭回。俯看行磨蚁,车马度城隈。水犹曹溪味,山自思公开。浮图涌金碧,广厦构坏材。蝉蜕三百年,至今猿鸟...
-
戏赠王晦之
古诗《戏赠王晦之》宋·黄庭坚,故人迩在登封居,折腰从事意何如。月明曾听吹笙否,我亦未见缑山凫。栖苴世上风波恶,情知不似田园乐。未知嵩阳禅老之一言,何似黄石仙翁之三略。
-
九日对菊有怀粹老在河上四首·其四
古诗《九日对菊有怀粹老在河上四首·其四》宋·黄庭坚,碧窗闲杀春风手,古柳堤莺几日回。纵有黄花堪对酒,应无红袖与传杯。
-
次韵钱德循鹿苑滩舣舟有作
古诗《次韵钱德循鹿苑滩舣舟有作》宋·黄庭坚,鹿苑滩头秋月明,使君辍棹爱江清。尘埃一段思归路,已听荆州渔鼓鸣。
-
同吉老饮清平戏作集句
古诗《同吉老饮清平戏作集句》宋·黄庭坚,飞盖相追随,携手共行乐。我有一樽酒,聊厚不为薄。珍木郁苍苍,众鸟欣有托。密竹使径迷,初篁包绿箨。有渰兴南岑,森森散雨足。万物生光辉,夕阳暧平...
-
次韵谢黄斌老送墨竹十二韵
古诗《次韵谢黄斌老送墨竹十二韵》宋·黄庭坚,古今作生竹,能者未十辈。吴生勒枝叶,筌寀远不逮。江南铁钩锁,最许诚悬会。燕公洒墨成,落落与时背。譬如刳心松,中有岁寒在。湖州三百年,笔与前哲...
-
用前韵谢子舟为予作风雨竹
古诗《用前韵谢子舟为予作风雨竹》宋·黄庭坚,子舟诗书客,画手睨前辈。挹袂拍其肩,馀力左右逮。摩拂造化炉,经营鬼神会。光煤叠乱叶,世与作者背。看君回腕笔,犹喜汉仪在。岁寒十三本,与可可追...
-
奉约宣叔颂
古诗《奉约宣叔颂》宋·黄庭坚,贵魁梧,贱琐尾。强分别,蚿怜虺。雨新霁,月未死。欲循城,将数子。烦置酒,摘苍耳。
-
书王氏梦锡扇
古诗《书王氏梦锡扇》宋·黄庭坚,压枝梅子大于钱,惭愧春光又一年。亭午无人初破睡,杜鹃啼在柳梢边。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
次韵邵之才将流民过悬帛岭均田
古诗《次韵邵之才将流民过悬帛岭均田》宋·黄庭坚,独贤从是出荒城,下马携筇上石层。幽洞寻花疑阮肇,断崖长啸想孙登。欲超浮世挂冠绂,未决重云抚剑棱。经雨晓烟寒索寞,顺风樵叟震碐磳。山形春到添高...
-
省中烹茶怀子瞻用前韵
古诗《省中烹茶怀子瞻用前韵》宋·黄庭坚,閤门井不落第二,竟陵谷帘定误书。思公煮茗共汤鼎,蚯蚓窍生鱼眼珠。置身九州之上腴,争名焰中沃焚如。但恐次山胸垒块,终便酒舫石鱼湖。
-
和舍弟中秋月
古诗《和舍弟中秋月》宋·黄庭坚,高秋摇落四十五,清都早霜凋桂丛。纤尘不隔四维净,寒光独照万象中。少年气与节物竞,诗豪酒圣难争锋。桓伊老骥思千里,尚能三弄当清风。广文陋儒懒于...
-
劝石洞道真师染袈裟颂
古诗《劝石洞道真师染袈裟颂》宋·黄庭坚,丈夫出家,当被坏色衣。蜀僧袈裟,多似苾刍。轻罗绉縠,染成春柳丝。撩蜂引蝶,唯欠远山眉。
-
予欲金玉汝赠黄从善
古诗《予欲金玉汝赠黄从善》宋·黄庭坚,江山复重兮朋友失,长处幽篁兮隔离天日。鸟声无人兮我友来即,久矣不闻德人之言兮,为余发药。嘉若人兮甚好修,兰薰而时发兮,水刚德而用柔。有璞连城...
-
弥陀赞
古诗《弥陀赞》宋·黄庭坚,弥陀愿满众生界,众生界是本来心。良由自心取自心,往来西方极乐国。暂时敛念门户开,处处文殊入普贤。亲见本身无量寿,情与无情成正觉。
-
沙弥文信大悲颂
古诗《沙弥文信大悲颂》宋·黄庭坚,通身是眼,不见自己。欲见自己,频掣驴耳。通身是手,不解着鞭。白牛懒惰,空打车辕。通身是佛,顶戴弥陀。头上安头,笑杀涪皤。
-
竹轩咏雪呈外舅谢师厚并调李彦深
古诗《竹轩咏雪呈外舅谢师厚并调李彦深》宋·黄庭坚,破腊春未融,土膏寒不发。数声鸣条风,一夜洒窗雪。开轩万物晓,落势良未歇。铿铿青琅玕,阅此岁凛冽。摧埋头抢地,意气终自洁。君子谓此君,全身斯明...
-
醇碧颂
古诗《醇碧颂》宋·黄庭坚,田子绿曲,妙在蒸蓼。女酒兀者,美生其手。挹彼而清,注兹无声。其香馥郁,悦可饮者。如春霢霂,清不病醨。多不疾人,谁其吐之。百室之醅,醇碧惟师。...
-
赠成都六祖沙弥文信颂
古诗《赠成都六祖沙弥文信颂》宋·黄庭坚,尘是文信,界是沙弥。积尘成世界,析界作微尘。界喻人天果,尘为有漏因。尘因因不实,界果果非真。因果皆如幻,堂堂出世人。