-
点绛唇·几日无书
古诗《点绛唇·几日无书》宋·黄庭坚,几日无书,举头欲问西来燕。世情梦幻。复作如斯观。自叹人生,分合常相半。戎虽远。念中相见。不托鱼和雁。
-
不俗轩耐闲轩颂
古诗《不俗轩耐闲轩颂》宋·黄庭坚,不爱孔方乃不俗,放下利欲是耐闲。棒打石狮子,论实不论虚。
-
留春令·江南一雁横秋水
古诗《留春令·江南一雁横秋水》宋·黄庭坚,江南一雁横秋水。叹咫尺、断行千里。回纹机上字纵横,欲寄远、凭谁是。谢客池塘春都未。微微动、短墙桃李。半阴才暖却清寒,是瘦损、人天气。
-
送刘道纯
古诗《送刘道纯》宋·黄庭坚,五松山下古铜官,邑居褊小水府宽。民安蒲鱼少嚚讼,簿领未减一丘盘。胸中峥嵘书万卷,簸弄日月江湖间。稠人广众自神王,按剑之眼白相看。老身风波谙世...
-
次韵十九叔父台源
古诗《次韵十九叔父台源》宋·黄庭坚,闻道台源境,锄荒三径通。人曾梦蚁穴,鹤亦怕鸡笼。万壑秋声别,千江月体同。须知有一路,不在白云中。
-
和邢惇夫秋怀十首·其五
古诗《和邢惇夫秋怀十首·其五》宋·黄庭坚,相如用全赵,留侯开有汉。名登太山重,功略天下半。让颇封韩彭,事成群疑泮。天道当曲全,小智骜后患。
-
荔支绿颂
古诗《荔支绿颂》宋·黄庭坚,王墙东之美酒,得妙用于六物。三危露以为味,荔支绿以为色。哀白头而投裔,每倾家以继酌。忘螭魅之躨触,见醉乡之城郭。扬大夫之拓落,陶徵君之寂寞。...
-
王元之真赞
古诗《王元之真赞》宋·黄庭坚,天赐王公,佐我太宗。学问文章,致于匪躬。四方来庭,上稍宴衎。公舍瓦石,责君尧舜。采芝商山,以切直去。惟是文章,许以独步。白发还朝,泣思轩辕。...
-
和刘景文
古诗《和刘景文》宋·黄庭坚,追随城西园,残暑欲退席。夜凉雨新休,城谯挂苍璧。佳人携手嬉,调笑忘日夕。刘侯本将家,今为读书客。诗名二十年,风雅自推激。牛铎调黄钟,薪馀合琴...
-
长芦夫和尚真赞
古诗《长芦夫和尚真赞》宋·黄庭坚,松枯竹瘦,是其岁寒也。山高水深,不可犯干也。取多国士,庄严此土,如陶家手也。拂除方丈,置榻而坐,一不受也。首出万物,渊默雷吼,寂寥者之参也。...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
鹧鸪天·汤泛冰瓷一坐春
古诗《鹧鸪天·汤泛冰瓷一坐春》宋·黄庭坚,汤泛冰瓷一坐春。长松林下得灵根。吉祥老子亲拈出,个个教成百岁人。灯焰焰,酒醺醺。壑源曾未醒醒魂。与君更把长生碗,聊为清歌驻白云。
-
题罗公山古柏庵二首·其一
古诗《题罗公山古柏庵二首·其一》宋·黄庭坚,尘埃奔走尚飘蓬,想听庵头老柏风。会向天阶乞衰晚,住庵长作主人翁。
-
戏答王观复酴醾菊二首·其一
古诗《戏答王观复酴醾菊二首·其一》宋·黄庭坚,谁将陶令黄金菊,幻作酴醾白玉花。小草真成有风味,东园添我老生涯。
-
同韵和元明兄知命弟九日相忆二首·其一
古诗《同韵和元明兄知命弟九日相忆二首·其一》宋·黄庭坚,革囊南渡传诗句,摹写相思意象真。九日黄花倾寿酒,几回青眼望归尘。蚤为学问文章误,晚作东西南北人。安得田园可温饱,长抛簪绂裹头巾。
-
讲武台南有感
古诗《讲武台南有感》宋·黄庭坚,月明犹在搭衣竿,晓踏台南路屈盘。驺子雨中先马去,村童烟外倚墙看。鸦啼宰木秋风急,鹭立渔船野水乾。花似去年堪折赠,插花人去泪阑干。
-
踏莎行·临水夭桃
古诗《踏莎行·临水夭桃》宋·黄庭坚,临水夭桃,倚墙繁李。长杨风掉青骢尾。尊中有酒且酬春,更寻何处无愁地。明日重来,落花如绮。芭蕉渐展山公启。欲笺心事寄天公,教人长对花前醉。
-
和庭诲雨后
古诗《和庭诲雨后》宋·黄庭坚,小霁卧观书,凉轩夏簟舒。天青印鸟迹,云黑卷犀渠。新月来高树,清风转广除。雨师真解事,一为洗空虚。
-
谢送宣城笔
古诗《谢送宣城笔》宋·黄庭坚,宣城变样蹲鸡距,诸葛名家捋鼠须。一束喜从公处得,千金求买市中无。漫投墨客摹科斗,胜与朱门饱蠹鱼。愧我初非草玄手,不将闲写吏文书。
-
南山罗汉赞十六首·其四
古诗《南山罗汉赞十六首·其四》宋·黄庭坚,斑斑之兽本山林,升堂入室作舆卫。小僧奉施军持水,弭耳来受救渴供。胸中猛虎自调服,是故异物成一家。我观阎浮提众生,同床猜忌若冰炭。
-
次韵答任仲微
古诗《次韵答任仲微》宋·黄庭坚,邂逅相逢讲世盟,诸任尊行各才名。交情吾子如棠棣,酒碗今秋对菊英。高论生风摇麈尾,新诗掷地作金声。文章学问嗟予晚,深信前贤畏后生。