-
送自然子夏德甫
古诗《送自然子夏德甫》宋·何梦桂,子以自然名,诘我自然理。至理本无言,有言已非是。畏隹时怒号,厉风从何起。晚得复怒生,春雨果谁使。使然与不然,万化谁与纪。君诘我不知,不如两忘...
-
忆秦娥·伤离别
古诗《忆秦娥·伤离别》宋·何梦桂,伤离别。江南雁断音书绝。音书绝。两行珠泪,寸肠千结。伤心长记中秋节。今年还似前年月。前年月。那知今夜,月圆人缺。
-
灯夕乐舞
古诗《灯夕乐舞》宋·何梦桂,天碧星河欲下来,东风吹月上楼台。玉梅雪柳千家闹,火树银花十里开。紫凤笙繁声曼衍,黄龙舞缦影徘徊。香车匝地红尘软,莫遣铜壶漏箭催。
-
秋思有感
古诗《秋思有感》宋·何梦桂,落日西风卷白沙,关山万里客思家。芦花雁断无来信,柿子霜红满树鸦。
-
禅机四首·其一·俊鹰搏兔
古诗《禅机四首·其一·俊鹰搏兔》宋·何梦桂,霜风一掣下云霄,两翅雷奔眼电牢。狡兔当场难亸避,却教大地鬼神号。