-
东行途中有感
古诗《东行途中有感》宋·汪莘,一路桃花愁杀人,柳塘茅屋正宜春。春风不是不相识,不遣春山养病身。
-
甲寅西归江行春怀十首·其五
古诗《甲寅西归江行春怀十首·其五》宋·汪莘,闲来此意本翛然,一点清愁出意边。亦似东君无定准,乍晴乍雨恼花天。
-
寄商察院
古诗《寄商察院》宋·汪莘,窃伏西湖雪鬓催,长歌声断鬼神哀。青天有月无人看,白帝行秋待我来。近水远山俱冷淡,败荷孤苇尚低回。今朝欲向青门道,出到疏篱意已灰。
-
减字木兰花·诗家清绝
古诗《减字木兰花·诗家清绝》宋·汪莘,诗家清绝,檐外森然苍玉节。学易无思,一笑窗前白玉妃。何人共说,山上青松松上雪。更有谁知,溪在门前月在溪。
-
鹊桥仙·欲雪
古诗《鹊桥仙·欲雪》宋·汪莘,傥来无定,浮生如寄,休说真非真是。道人半睡半醒时,全身在、碧霄宫里。风师四起,云君六合,茅舍有何准拟。待他雪阵打窗来,旋披起、半床纸被。
-
满江红·谢孟使君
古诗《满江红·谢孟使君》宋·汪莘,荆楚岁时,念自古、登临风俗。休更道、桓家车骑,谢家丝竹。不觉吹将头上帽,可来共采篱边菊。叹如今,重九有何人,相追逐。穷处士,枯如木。贤太守,...
-
杏花天·有感
古诗《杏花天·有感》宋·汪莘,美人家在江南住,每惆恨、江南日暮。白蘋洲畔花无数,还忆潇湘风度。幸自是、断肠无处。怎强作、莺声燕语。东风占断秦筝柱,也逐落花归去。
-
夏日西湖闲居十首·其六
古诗《夏日西湖闲居十首·其六》宋·汪莘,一曲波光彻太虚,四垂碧汉罩湖鱼。游人眼被荷花碍,不觉琉璃泡里居。
-
击鼓行
古诗《击鼓行》宋·汪莘,柳塘有狂士,酒阑好击鼓。殷出黄金骨里泪,掺出白玉心中苦。此苦知为何人家,寒宵心事乱如麻。岑牟肯戴红槿帽,蹀足不数渔阳檛。翻手作春杏开早,覆手...
-
甲寅西归江行春怀十首·其四
古诗《甲寅西归江行春怀十首·其四》宋·汪莘,香鞯绣轭急朝昏,李陌桃蹊不尽樽。满席落花人睡起,始知春兴属柴门。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
感秋
古诗《感秋》宋·汪莘,年年不是要悲秋,秋气愁人不自由。谁见江南魂断处,潇湘帝子在眉头。
-
方壶自咏·其三
古诗《方壶自咏·其三》宋·汪莘,事体向晚境,情怀非少年。平生不得地,至死亦由天。坐背暑弥胜,行膺寒愈坚。愿言过去苦,莫与后来贤。
-
春怀·其八
古诗《春怀·其八》宋·汪莘,鱼鳖好在川,鸟兽好在山。人皆好山水,所好非一端。君子抱仁智,寓意山水间。矧乃阳春月,富贵相追攀。靓装散香风,纤指发清弹。道旁起深羡,有识独长...
-
春怀·其九
古诗《春怀·其九》宋·汪莘,日酿天正绿,风酣麦方秋。闲携稚子辈,眷言共春游。芒鞋过涧壑,竹杖穿林丘。东西随所适,语嘿颇自由。亦有一樽酒,父子相献酬。山花既含笑,野草亦忘...
-
方壶自咏·其一
古诗《方壶自咏·其一》宋·汪莘,性静无一物,心生有万端。曾将魂魄鍊,不被鬼神瞒。纵步地虽窄,仰头天自宽。裁诗偏得偶,遇卦只成单。
-
春怀·其七
古诗《春怀·其七》宋·汪莘,夹钟应和气,和气到天中。半为枝间绿,半作水上红。杖策南野际,鹳鹤摩苍穹。君子有本性,不受外物攻。那能学攀桂,俯首嫦娥宫。竦身摄倒景,与子凌刚...
-
篱阴
古诗《篱阴》宋·汪莘,篱阴双蝶趁春晖,轻展新黄试舞衣。点草扑花如得意,因何相逐背人飞。
-
陋居五咏·其五·月台
古诗《陋居五咏·其五·月台》宋·汪莘,呼匠琢山骨,临水起月台。一盘古月色,竹影凉毰毸。竹影如扫月,月色扫不开。居然广寒宫,桂枝苦低回。便欲招谪仙,娥眉送琼杯。娥眉见梅花,思君弄青...
-
甲寅西归江行春怀十首·其六
古诗《甲寅西归江行春怀十首·其六》宋·汪莘,塞空春意总分明,桃李无言却混成。刚被幽禽知此意,风前拈出两三声。
-
甲寅西归江行春怀十首·其八
古诗《甲寅西归江行春怀十首·其八》宋·汪莘,白昼春光绿染衣,东风千里挂帆归。竹篱红白花相映,只听鸡声在翠微。