-
浙竹
古诗《浙竹》宋·释德洪,龙孙初长浙江曲,疏影萧萧濯寒玉。平生知爱足风流,只有山阴王子猷。而今流落苍崖顶,暗换年光乡路永。冰敲雪压未应衰,鸾凤不栖空故枝。坚干犹堪制长...
-
送文中北还
古诗《送文中北还》宋·释德洪,瘴海夜成焰,鬼关昼常阴。栅庐馀百家,间见椰子林。居人例推髻,豹狼而衣襟。语言不可读,冥目以意寻。居然不可解,欲问返如喑。君持使者节,风彩动云...
-
大方寺送祖超然见道林方等禅师
古诗《大方寺送祖超然见道林方等禅师》宋·释德洪,道林一身浑是德,别来遥知颔髭白。尚记山房夜语时,睡笑诃讥尽秋色。黄龙开二甘露门,灵源方等真弟昆。道林真珠撒罗帐,昭默雾豹方埋文。鹅王自应能择...
-
义牯
古诗《义牯》宋·释德洪,快山山浅亦有虎,时时妥尾过行路。一竖地坐牧两牯,以箠捶地不知顾。虎搏竖如鹰搦兔,两牯来奔虎弃去。回往荷庠挨老树,牯相喘视同守护。虎竟不能得此...
-
别岁
古诗《别岁》宋·释德洪,新岁压已至,旧岁去不迟。我尚留不住,石火那能追。不知岁所在,凫雏喧水涯。父老相邀迓,年年知此时。梅花只落尽,又见春水肥。我本无欣喜,何尝有戚...
-
石霜见东吴诚上人
古诗《石霜见东吴诚上人》宋·释德洪,我寻流水行,忽入霜华谷。山阴见幽人,目带湖山绿。语温如春风,韵秀自拔俗。暗惊枯木堂,栖此一枝玉。遥知夜窗深,雪响乱修竹。宝书掩残红,佳眠正清...
-
瑜上人自灵石来求鸣玉轩诗会予断作语复决堤作一首
古诗《瑜上人自灵石来求鸣玉轩诗会予断作语复决堤作一首》宋·释德洪,求鸣玉轩诗,会予断作语。道人去我久,书问且不数。闻余窜南荒,惊悸日枯削。安知跨大海,往返如入郭。譬如人弄潮,覆却甚自若。旁多聚观者,缩项胆为...
-
南昌重会汪彦章
古诗《南昌重会汪彦章》宋·释德洪,彦章退然才中人,讥诃唾笑皆奇伟。看君落笔挟风雷,涣然成文风行水。坐令前辈作九原,子固精神老坡气。儒生寒酸不上眼,此郎要是天下士。嗟予生计等飞...
-
孜迁善石菖蒲
古诗《孜迁善石菖蒲》宋·释德洪,溪毛数叶一寸碧,风姿底事能清癯。戏将红玉旋螺石,共置雪色花磁盂。沙泉甘滑见毛发,时时酌以浇根须。苍然棐几明窗下,五月秋色磨肌肤。已忘身世在南...
-
赠王敦素兼简正平
古诗《赠王敦素兼简正平》宋·释德洪,空山无人舟壑移,坐看香烧行篆畦。兄弟华轩肯过我,堕甑与帚生光辉。著屐登山亦不恶,携被假宿良幽期。灯前绿发映玉颊,风流未数崔宗之。夜谈词辩出神...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
与嘉父兄弟别于临川复会毗陵
古诗《与嘉父兄弟别于临川复会毗陵》宋·释德洪,君家兄弟万人杰,何止才容夸两绝。忆昨江南山尽头,西津渡口曾相别。君时惨然缞制中,行将扶护归吴越。我亦买舟还故山,社燕秋鸿那忍说。客中不觉舟壑...
-
次韵
古诗《次韵》宋·释德洪,我昔度瘴海,夜浪光熳熳。经旬困掀簸,饮食借日旦。动辄值墙壁,更觉归心懒。平生百念灰,但有身为患。卧看生与死,两者无可拣。那知故园山,秀色长在...
-
追和帛道猷一首
古诗《追和帛道猷一首》宋·释德洪,永怀山阴老,漱流味馀津。幽寻见兰丛,苍然出荆榛。便欲即之语,忘其千岁人。归休正吾志,理顺如析薪。夜舂博饭吃,犹胜海南民。
-
观山茶过回龙寺示邦基
古诗《观山茶过回龙寺示邦基》宋·释德洪,北窗赏新晴,睡美正清熟。竹鸡断幽梦,朦胧不能续。卧闻故人家,山茶已出屋。欣然一命驾,妍暖快僮仆。千朵鹤顶红,染此一丛绿。坐客例能诗,秀句抵金...
-
送能上人参源禅师
古诗《送能上人参源禅师》宋·释德洪,我昔游东吴,曾过南山寺。一识山中人,知是黄龙子。超然精悍姿,晓日出尘滓。坐令平生怀,未吐心已死。别来今十载,岁月乃如此。近闻归南都,老色更丰...
-
飞来峰
古诗《飞来峰》宋·释德洪,意行忽出门,欲留聊植杖。云开飞来峰,岿然眉睫上。气势欲翔舞,秀色无千嶂。万物皆我造,何从有来往。大千等毫末,古今归俯仰。心知目所见,皆即自幻...
-
十六夜示超然
古诗《十六夜示超然》宋·释德洪,山深久不晴,领略三伏暑。夜凉闻风泉,疑作空阶雨。但觉纸窗明,不知山月吐。阶除偶独立,满庭浩风露。室闲门未掩,时有飞萤度。馀生愿俱子,万壑千岩...
-
守岁
古诗《守岁》宋·释德洪,除夕自不寐,守岁世事杯。念此岁月往,嗟哉难蔽遮。旧岁幸无疾,新岁知如何。此夕且相守,拊掌一笑哗。静闻闹市中,夜鼓不停挝。弟兄醉酩酊,冠巾堕攲...
-
冬日显宁偶书二首 其一
古诗《冬日显宁偶书二首 其一》宋·释德洪,山舟不肯留,白发日夜益。晓窥青铜光,乃觉朱颜失。故人半凋零,行吟百忧集。旧山天尽头,岁晏衰眼力。高枕此山泉,比兴复何日。百年暗相惊,奔忙如瞬...
-
骤雨
古诗《骤雨》宋·释德洪,雷搥雨骨天为低,行云趋走不敢迟。桐英满地谁拾去,花态正颦魂欲飞。紫金蛇光谁掣断,堕空万点跳珠乱。须臾井滑绀无泥,琉璃骨软争道驰。乱红残萼惊千...