-
山甫画松
古诗《山甫画松》宋·舒岳祥,山甫作古松,意造无定本。枝枝藏太阴,笔笔涵混沌。气吞千尺崖,犹作飞瀑滚。肺肝生洞壑,槎枒出隐嶙。奋臂盘礴馀,墨渍笔不吮。若人盖天机,岂为寻丈...
-
十一日夜云月点缀山气如海羁雌暗嗥倏忽东西因诵王摩诘云夜登华子冈辋水沦涟与月上下寒山远火明灭林外深巷寒犬吠声如豹村墟夜舂复
古诗《十一日夜云月点缀山气如海羁雌暗嗥倏忽东西因诵王摩诘云夜登华子冈辋水沦涟与月上下寒山远火明灭林外深巷寒犬吠声如豹村墟夜舂复》宋·舒岳祥,孤舂出苫盖,远火翳层矶。云月光涎涎,露叶净辉辉。此时正寂默,沙禽鸣且飞。
-
野老
古诗《野老》宋·舒岳祥,野老巢居江上成,相亲幽事远浮名。近村饮酒携孙去,远寺寻兰领犬行。麦老秧高关念虑,花开果熟有将迎。旧时风俗今谁有,见尔令人忆太平。
-
再题巾山二绝贻王如山监簿·其二
古诗《再题巾山二绝贻王如山监簿·其二》宋·舒岳祥,天将秋露沐云鬟,故遣松巅鹤势盘。诗客惟看半江月,不知一半在阑干。
-
琴旨
古诗《琴旨》宋·舒岳祥,重露洗丛菊,长宇流哀鸿。瞽月入九地,哑木号太空。老翁中夜起,清坐寻丝桐。两片乾死木,和合藏深衷。七弦说妙义,十指扬春风。自古知音者,舜文周孔...
-
蕉径小立
古诗《蕉径小立》宋·舒岳祥,昼夜中分凉燠平,裁新熨故体轻清。无端挠乱成多事,刚种芭蕉作雨声。
-
三月十七日食梅子有感
古诗《三月十七日食梅子有感》宋·舒岳祥,春事已随花事残,东风急处省凭栏。枝头青子生来苦,守得黄时也自酸。
-
晚出
古诗《晚出》宋·舒岳祥,数树远烟藏枣栗,半村疏雨下牛羊。诗人过眼助成句,吟罢不知归路长。
-
约诸友九日游东山
古诗《约诸友九日游东山》宋·舒岳祥,语石双蛩碎,鸣轩一叶锵。黄花无旧客,白发又重阳。日月双飞翼,乾坤几战场。人生一百岁,不饮自堪伤。
-
咏竹拂子谢潘可大
古诗《咏竹拂子谢潘可大》宋·舒岳祥,天封竹拂子,赠我意何勤。白马惟馀鬣,苍蝇合避人。柄双疑共产,身粉止留筋。可鄙棕毛贱,堪同麈尾珍。书斋添道气,入室许嘉宾。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
蜡梅咏
古诗《蜡梅咏》宋·舒岳祥,蜜蜂数日不出衙,将谓冻蛰无生涯。今朝起看后园树,总将蜜蜡衔为花。香作蜜香色蜡色,花瓣分明是蜂翼。不是案头乾死萤,不是营营蝇止棘。朝阳熠熠泛崇...
-
杨柳清明近二首·其一
古诗《杨柳清明近二首·其一》宋·舒岳祥,杨柳清明近,棠梨烟雨愁。红来千树色,白尽几人头。歌哭同途去,繁华转眼收。铜驼千古恨,只为一尊休。
-
赠杨佳孙
古诗《赠杨佳孙》宋·舒岳祥,作诗意得在句先,下笔直写意所到。世间惟俗最难医,剖石得玉加精巧。初如面壁无所睹,一点圆明通万窍。杨生杨生听我言,老语谆谆毋乃耄。生平十九未可...
-
含笑花
古诗《含笑花》宋·舒岳祥,半面羞藏袂,回头懒向人。清凉生夜气,冷淡见天真。此物悭开口,他花怯效颦。莫嫌容易落,笑罢总成尘。
-
除夕
古诗《除夕》宋·舒岳祥,软煖炉星火,新香甑雪糕。老人消一睡,守岁为徒劳。
-
三月三日欲过小园闻海棠未开剪韭独酌有怀
古诗《三月三日欲过小园闻海棠未开剪韭独酌有怀》宋·舒岳祥,寻芳自是少闲身,世故纷纷更咈人。一箸小园初韭脆,三杯荒舍晚醅新。云藏柳叶裁难断,月入梨花辨不真。每岁海棠时候近,今年寒重殿馀春。
-
喜见早梅花
古诗《喜见早梅花》宋·舒岳祥,朔雪吹吟屋,春风驻酒家。野塘冰上雁,官柳月中鸦。玉馔寒沙笋,金齑夜雨芽。开窗有新事,喜见早梅花。
-
八月十五夜月
古诗《八月十五夜月》宋·舒岳祥,此夜十分月,年时中半秋。华夷同一照,今古几多愁。颢气横空白,天光际海浮。儿时读书处,桂子落岩幽。
-
百合
古诗《百合》宋·舒岳祥,收合千红不上枝,绿茎丹萼称施为。灯笼翠干从高揭,火伞流苏直下垂。文豹翻身腾綵仗,赤龙奋爪摆朱旗。莫疑衰老多誇语,渍蜜蒸根润上池。
-
有怀正仲还雁峰诗
古诗《有怀正仲还雁峰诗》宋·舒岳祥,松声夜半如倾瀑,忆坐西斋共不眠。一鼓轻雷惊蛰后,细筛微雨落梅天。临流欲渡还休笑,送客归来始惘然。掩卷有谁知此意,一窗新绿待啼鹃。