-
答任检法·其一
古诗《答任检法·其一》宋·孙应时,壮意当年隘九州,天涯今日倦孤游。空江水落鱼龙夜,故国云深鸿雁秋。惜把山川对幽独,暂须谈笑作风流。知心叹绝任夫子,肯和巴歌为解愁。
-
秋雨旬日偶成
古诗《秋雨旬日偶成》宋·孙应时,积雨断行迹,满门秋草深。老禾眠水底,野菌出墙阴。懒负读书眼,閒多忧国心。夜长幽梦短,清耳听虫吟。
-
挽诸葛寿之·其三
古诗《挽诸葛寿之·其三》宋·孙应时,命矣三年病,天乎百岁期。尸饔犹有母,传业更无儿。便作平生尽,空多国士知。增光在金友,人得记埙篪。
-
剑门行
古诗《剑门行》宋·孙应时,两崖夹道立削铁,涧水悲鸣浅飞雪。上有石城连天横,剑戟相磨气明灭。出门下瞰山盘纡,石磴斗落十丈馀。敌来仰首不得上,百万渠能当一夫。井蛙未识河山...
-
和答黄时举贡士献黄草布
古诗《和答黄时举贡士献黄草布》宋·孙应时,九陌尘中一笑看,肯随风月到遥山。应知枕石先秋冷,何羡槃冰及夏颁。古意纻衣仍缟带,襟期华发更苍颜。多君志力犹强健,不道人生行路难。
-
赠淳安赵令
古诗《赠淳安赵令》宋·孙应时,吴越风声近,邾滕壤地邻。频书期面语,一见剧情亲。我本江海士,君真台阁人。莫忘今夕话,努力寿斯民。
-
小舟过吴江风雨大作夜泊三家村翌日风回到家日未中
古诗《小舟过吴江风雨大作夜泊三家村翌日风回到家日未中》宋·孙应时,短篷仅容坐,一滴不通雨。不料西南风,滂沛遽如许。荡摇首屡觞,跧弯背欲偻。行经四桥侧,心动不敢语。茫洋万顷天,一叶纵掀舞。翻思田舍乐,甚念篙人...
-
三月八日挈家赴官常熟
古诗《三月八日挈家赴官常熟》宋·孙应时,又别吾庐去,从今复几回。宦情真漫尔,世路亦悠哉。事业鱼千里,文章水一杯。公田定难必,早拟赋归来。
-
挽沈叔晦国录·其一
古诗《挽沈叔晦国录·其一》宋·孙应时,人物今能几,公才谁不如。时情容见嫉,天意亦成虚。千载格心学,平生流涕书。一言终不吐,寒日闭幽墟。
-
巫山歌
古诗《巫山歌》宋·孙应时,平生想巫山,奇绝冠三峡。及兹饱双眸,无乃天下甲。远看插天碧丛丛,近看玲珑金玉峰。垠崖光彩相映发,交络紫翠疏蒙茸。云华夫人瑶池女,何物才至得奇...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
答任检法·其三
古诗《答任检法·其三》宋·孙应时,文字潮州更柳州,兴来八表共神游。骅骝陇阪长鸣日,鹰隼霜天得意秋。鼎鼎百年均昨梦,纷纷一世几名流。为君倾倒平生话,不作人间儿女愁。
-
挽赵泰州善忱
古诗《挽赵泰州善忱》宋·孙应时,唾拾儒科早,阶升命秩尊。斑衣娱寿斝,绮席称名园。五马催三驾,千秋闭九原。春风破山路,松柏惨何言。
-
清凉寺
古诗《清凉寺》宋·孙应时,胜绝清凉寺,低迷德庆堂。崇阿纳遐景,遗迹想前王。豪杰兵戈后,风流翰墨场。凭栏意何极,归鸟度斜阳。
-
偶题
古诗《偶题》宋·孙应时,困虽有舌吾安用,贫到无锥乐更深。百岁难逃少壮老,多思何益去来今。弈秋岂必长先手,画史谁知独苦心。一枕春宵方化蝶,三竿朝日又鸣禽。
-
和方与行韵
古诗《和方与行韵》宋·孙应时,千里家山且寄音,小窗孤坐息深深。平生肯恃张仪舌,今日犹存赵武心。岁暮天寒休复问,梦回酒醒故难禁。梅梢春信知何似,驿使来时为一寻。
-
梅花
古诗《梅花》宋·孙应时,眼明那得许精神,为问凡花隔几尘。雪月故为三益友,乾坤又付一番春。诗情消得吟成瘦,画手终应苦未真。于我心期独何事,小窗清夜绝相亲。
-
登仙木
古诗《登仙木》宋·孙应时,刘樊蝉蜕此登仙,老木当年已插天。玉骨半枯犹秀润,苍皮新长已荣鲜。蟠桃时熟三千岁,铜狄重摩五百年。化鹤未归山寂寂,徘徊谁与问因缘。
-
别越中诸生·其一
古诗《别越中诸生·其一》宋·孙应时,三年一榻占清閒,门外苍然是种山。步月迎风行乐地,从今应入梦魂间。
-
秋日程伯玉携诗见过次韵
古诗《秋日程伯玉携诗见过次韵》宋·孙应时,秋声入梧桐,落叶惊瓮牖。菊丛生细香,安排作重九。幽子曳杖吟,蓬门独搔首。故人惠然来,新诗出琼玖。欢言扫吾室,饾饤随所有。高谈杂古今,疑义相可...
-
秋晓
古诗《秋晓》宋·孙应时,高叶明初日,偏林澹远烟。晴空如滉漾,秋气更暄妍。睡足小窗净,心清浮虑捐。与人同乐意,忧国见丰年。