-
将就十章更献三首词虽愈拙诚即可矜或歌执事之风猷或导鄙人之情志愿宽捷给稍赐披寻·其一
古诗《将就十章更献三首词虽愈拙诚即可矜或歌执事之风猷或导鄙人之情志愿宽捷给稍赐披寻·其一》宋·李昉,曾逢禅客话真如,福逐缘生信有馀。谢傅儿孙皆干蛊,郑家姬妾尽知书。稳辞高位身心泰,中立明庭势利疏。只恐欲闲闲不得,绛驺重引入宸居。
-
昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其七
古诗《昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其七》宋·李昉,清静僧家亦未如,绿葵红稻饱餐馀。逢人不喜谈时事,养性惟便读道书。来往自行三径熟,过从每共四邻疏。洛安郡里东城下,一簇芳林是我居。
-
侍郎吟思愈清逸才无敌唱弥高而和弥寡我已竭·其一
古诗《侍郎吟思愈清逸才无敌唱弥高而和弥寡我已竭·其一》宋·李昉,地僻尘埃少,幽居一院清。自题花色号,暗记树根茎。竹撼萧疏影,松摇淅沥声。也知园圃少,随分适闲情。
-
自过节辰又逢连假既闭关而不出但欹枕以闲眠·其二
古诗《自过节辰又逢连假既闭关而不出但欹枕以闲眠·其二》宋·李昉,自喜身无事,因行过寺墙。闲题僧舍壁,静爇佛家香。竹户蜘蛛挂,莎阶蟋蟀藏。唱酬聊取乐,不觉又盈箱。
-
侍郎吟思愈清逸才无敌唱弥高而和弥寡我已竭·其四
古诗《侍郎吟思愈清逸才无敌唱弥高而和弥寡我已竭·其四》宋·李昉,地僻尘埃少,闲门掩绿苔。长因五字至,暂得两眉开。信步寻三迳,祛寒饮一杯。何曾问家计,散诞自堪咍。
-
昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其三
古诗《昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其三》宋·李昉,交朋相问兴何如,不愿家财有羡馀。一卷佛经心谙诵,七篇真诰手亲书。荣名厚禄都来足,酒兴诗情积渐疏。多谢营巢旧时燕,又依时节到贫居。
-
昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其六
古诗《昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其六》宋·李昉,息念忘怀心晏如,随宜生计不求馀。汲泉自溉新栽竹,借本重添旧欠书。唯仰酒杯相慰暖,敢嗟容鬓渐凋疏。澄波桥北多嫌远,少有交朋到我居。
-
自过节辰又逢连假既闭关而不出但欹枕以闲眠·其三
古诗《自过节辰又逢连假既闭关而不出但欹枕以闲眠·其三》宋·李昉,自喜身无事,论才拙复疏。五年陪稷禼,二纪接严徐。本是渔樵客,终惭邹鲁儒。温衣饱食外,何必待盈馀。
-
昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其四
古诗《昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其四》宋·李昉,历官从宦复何如,冒宠叨荣最有馀。五载滥批黄纸敕,半生曾典紫泥书。安民济物才无取,报国酬恩志未疏。圣主忧边心正切,若为端坐自安居。
-
又捧新诗见褒陋止睹五章之绮丽如九奏之凄清·其一
古诗《又捧新诗见褒陋止睹五章之绮丽如九奏之凄清·其一》宋·李昉,老去心何用,题诗满粉墙。空庭夜待月,静室昼焚香。策杖闲寻水,移床卧向阳。自怜衰病者,雅称住闲坊。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
又捧新诗见褒陋止睹五章之绮丽如九奏之凄清·其五
古诗《又捧新诗见褒陋止睹五章之绮丽如九奏之凄清·其五》宋·李昉,老去心何用,恬然守寂寥。有时思绿蚁,几度换金貂。岁稔人情乐,天寒马力骄。望君频访我,不必待书招。
-
自过节辰又逢连假既闭关而不出但欹枕以闲眠·其四
古诗《自过节辰又逢连假既闭关而不出但欹枕以闲眠·其四》宋·李昉,自喜身无事,门庭草色连。前轩满床月,后院一林烟。策杖困还歇,枕书慵更眠。称家随分过,何用苦忙然。
-
自过节辰又逢连假既闭关而不出但欹枕以闲眠·其五
古诗《自过节辰又逢连假既闭关而不出但欹枕以闲眠·其五》宋·李昉,自喜身无事,乘春但种花。时时游野墅,往往宿僧家。入竹新寻笋,燃铛旋煮茶。趋朝十里路,来往不嫌赊。
-
又捧新诗见褒陋止睹五章之绮丽如九奏之凄清·其二
古诗《又捧新诗见褒陋止睹五章之绮丽如九奏之凄清·其二》宋·李昉,老去心何用,幽居似故林。移花初得地,种柳已成阴。减食喂饥犬,汲泉防渴禽。除营闲事外,兀兀任浮沉。
-
齿疾未平灸疮正作新诗又至奇韵难当暗忍呻吟强思酬和别披小简盖念短才更竭病怀甘输降款 其二
古诗《齿疾未平灸疮正作新诗又至奇韵难当暗忍呻吟强思酬和别披小简盖念短才更竭病怀甘输降款 其二》宋·李昉,春早移来渐渐芳,童儿盗笋最须防。清阴羃羃低笼槛,翠影森森半出墙。今对小窗殊不厌,长侵幽径亦何妨。十篇嘉句形褒咏,多谢高才秘阁郎。
-
修竹百竿才欣种植佳篇五首旋辱咏歌若无还答之言是阙唱酬之礼恭依来韵以导鄙怀调下才卑岂逃嗤诮·其二
古诗《修竹百竿才欣种植佳篇五首旋辱咏歌若无还答之言是阙唱酬之礼恭依来韵以导鄙怀调下才卑岂逃嗤诮·其二》宋·李昉,北轩留得无多地,不种闲花种此君。寒桧老松堪接影,绿杨红杏莫同群。要添迂叟窗前景,特就山僧院里分。更侍明年新笋出,亭亭必见势凌云。
-
昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其二
古诗《昉著灸数朝废吟累日继披佳什莫匪正声亦贡七章补为十首学颦之诮诚所甘心·其二》宋·李昉,行年已老拟何如,手植园林十亩馀。婢仆尽能修药饵,儿孙亲教读经书。趋时徇俗诚为拙,守道安身未必疏。惟望多情蓬岛客,偷闲时访野人居。
-
侍郎吟思愈清逸才无敌唱弥高而和弥寡我已竭·其五
古诗《侍郎吟思愈清逸才无敌唱弥高而和弥寡我已竭·其五》宋·李昉,地僻尘埃少,家贫显静南。门前多野景,墙外是精蓝。美食身非稼,丰衣妇不蚕。因思寒餧者,饱暖自须惭。
-
暑雨初晴炎风称解更逢连假甚适闲情竹轩正恣于高眠蓬阁忽贻于佳句一篇一咏虽许于唱酬载笑载言颇疏于陪接不蒙顾我深所慊怀敢次来章
古诗《暑雨初晴炎风称解更逢连假甚适闲情竹轩正恣于高眠蓬阁忽贻于佳句一篇一咏虽许于唱酬载笑载言颇疏于陪接不蒙顾我深所慊怀敢次来章》宋·李昉,一朝才退掩衡门,如此争能答圣恩。病质尚惭纡组绶,闲心惟拟泥琴樽。行虽策杖身无力,卧亦看书眼渐昏。蓬阁神仙转疏我,近来曾不访西园。
-
修竹百竿才欣种植佳篇五首旋辱咏歌若无还答之言是阙唱酬之礼恭依来韵以导鄙怀调下才卑岂逃嗤诮·其五
古诗《修竹百竿才欣种植佳篇五首旋辱咏歌若无还答之言是阙唱酬之礼恭依来韵以导鄙怀调下才卑岂逃嗤诮·其五》宋·李昉,移得修篁带嫩苔,欲教相夹小桃开。何须一一依行种,但要疏疏满槛栽。枝上挂衣闲就枕,影中铺簟好持杯。蓬丘仙客偏怜尔,应为幽丛数数来。