-
为慈上人赋云溪·其二
古诗《为慈上人赋云溪·其二》宋·卫宗武,白衣苍狗任从渠,不碍波涵一太虚。雅契高僧方寸地,卷舒流止自如如。
-
木兰花慢·和野渡赋菊
古诗《木兰花慢·和野渡赋菊》宋·卫宗武,聚林园芳景,尽输韩圃陶篱。任雨虐风饕,露凝霜压,丛木离披。正色幽香不减,与冬兰、并秀结心知。天赋花中名节,不教桃李同时。清奇。秋后尤宜。浮卉...
-
贺南塘得孙诗
古诗《贺南塘得孙诗》宋·卫宗武,咎消无妄福来宜,喜气津津溢秀眉。桂子昨方移别种,桐孙今见长新枝。金章鱼佩须传祖,玉果犀钱梦得儿。我欲去为汤饼客,却惭未赋老坡诗。
-
野步
古诗《野步》宋·卫宗武,清景浩无际,天光接水光。晴云侵别屿,远溆落残阳。岩菊幽含馥,岸花娇衒妆。田家竞秋报,社鼓乐村坊。
-
知足
古诗《知足》宋·卫宗武,束发至皓首,雅意在林谷。退閒十五年,一官如脱梏。抱关寻故步,谬语不可赎。投绂赋归来,幸不至迷复。有田可饷饥,有园可寄目。有屋枵然大,其中无所...
-
赋方寸春
古诗《赋方寸春》宋·卫宗武,小亭依绿水,花竹自幽奇。地止一方阔,春无方寸亏。粟中藏世界,芥子纳须弥。万象融心境,宁为目睫欺。
-
即席赠太阳山极圆上人
古诗《即席赠太阳山极圆上人》宋·卫宗武,招提几百载,其来自唐室。屡此系扁舟,过门不暇入。岂图今之行,招携叙旧室。遂停欲归棹,重整倦游屐。粤昔有高僧,斯地曾卓锡。湛然一方泉,千岁停寒...
-
喜晴
古诗《喜晴》宋·卫宗武,朅来古寺当初寒,垂垂冻风不肯乾。出门泥滓跬步艰,蛰处无异虬蛇蟠。剪花呈瑞天破悭,铸出八九银巑岏。使居城市那得看,衒耀老眼真奇观。霅然阳明忽开...
-
己卯雨后春兴呈吟友
古诗《己卯雨后春兴呈吟友》宋·卫宗武,一气散冲融,生意溢群动。膏泽溜涓涓,物华来总总。孤芳擅魁元,众卉遂宾从。丹碧互鲜妍,低昂相错综。茵铺五茸稠,旆接千林耸。为媒想雉骄,求友悦莺...
-
和张石山古风约郊行
古诗《和张石山古风约郊行》宋·卫宗武,乾坤空阔几由旬,仁气坱圠熏为春。郊原万象列绮绣,华哉规令方施行。旧年与花尝有约,肯倦携筇并蹑屩。近来时事与花违,一任自开还自落。此时何地可维...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
春日
古诗《春日》宋·卫宗武,化工溥至仁,生机运不停。荣观遍原野,宇宙一丹青。
-
过安吉县梅溪二首·其一
古诗《过安吉县梅溪二首·其一》宋·卫宗武,壮年知几到,幽径喜重寻。异世桃源路,暮春梅子林。屏山森秀色,槃涧漱清音。迤逦穷幽渺,山行不厌深。
-
和南塘咏梅
古诗《和南塘咏梅》宋·卫宗武,剥极大冶如死灰,潜阳初动生意回。冲融一脉贯万汇,物有清气拂斗魁。嘉植几世培其栽,孤芳欲折犹裴回。此花消得酒百杯,料君耻与红紫偎。祇应两屐磨苍...
-
闻桂
古诗《闻桂》宋·卫宗武,山光水色染秋容,天际明霞一线红。冉冉有香来鼻观,广寒花气散晴空。
-
和南塘
古诗《和南塘》宋·卫宗武,历遍崔嵬又涉川,菊秋还见早梅天。重来槁顶惟添老,屡对青山似有缘。携友拟为深谷隐,有僧可问小乘禅。临风却忆南塘老,便脱芒鞋棹去船。
-
次韵春·其三
古诗《次韵春·其三》宋·卫宗武,物华来冉冉,天气宜温温。浪浪但鸣雨,浩浩常浮云。谁知润泽中,厥有丰美存。一朝日出杲,绚烂赪紫群。川原遍涂抹,纷若粉黛陈。芳菲出枯槁,何异富易...
-
和张石山惜春韵·其二
古诗《和张石山惜春韵·其二》宋·卫宗武,满眼物华媚,芳辰与意违。愁多何乐少,昨是岂今非。转蕙光风老,流花过雨肥。春来传好事,空又送春归。
-
春山
古诗《春山》宋·卫宗武,新晴散佳丽,列阜气尤豪。腻草翻风沃,芳林映日高。殢情醲似酒,溢目涌如涛。众史应难画,吟将入彩毫。
-
坟院新篁·其二
古诗《坟院新篁·其二》宋·卫宗武,世更日月几昃盈,依然有谷中窈冥。脩筠夹道互经纬,宛如一机翠织成。非繇培植得揽玩,何异不稼而有囷。箨龙个个出头角,密者栉比疏犹簪。婵娟色媚已映...
-
次韵赋蜡梅·其一
古诗《次韵赋蜡梅·其一》宋·卫宗武,将到穷冬寂寞乡,谁知花事未渠央。最怜剪蜡翻新样,却笑烧铅作素妆。