-
送吴时父侍郎二首·其二
古诗《送吴时父侍郎二首·其二》宋·刘克庄,十行礼促归荷橐,五朵云飞堕草庐。西北战尘锋锐甚,东南民力磬悬如。帝开宣室初前席,公忆康山旧读书。问讯少君无恙否,衰残久不奉双鱼。
-
六和谢其见访
古诗《六和谢其见访》宋·刘克庄,薄有鸡豚趁墟市,寂无鸟雀下阶除。疾驰轻骑衔枚至,兴尽扁舟激箭如。我老幻身聊据槁,君豪诗骨可专车。吾闻海上鲸堪脍,沮洳何缘有大鱼。
-
送叶尚书赴永嘉二首·其二
古诗《送叶尚书赴永嘉二首·其二》宋·刘克庄,曾系金狨扈属车,田间访旧尚勤渠。都忘森戟临方岳,但记燃藜共值庐。谢守吟来谁继者,洛英老去各何如。山林深密江湖远,相见烦公问起居。
-
春寒二首·其二
古诗《春寒二首·其二》宋·刘克庄,百艺惟诗老始工,未应冻死杜陵翁。耸肩偏怯春衣薄,曝背尤贪晓日红。草鼓暖于狨坐子,蒲龛清似肉屏风。几时天地回生意,只费阳和一点功。
-
题戴贡士诗卷
古诗《题戴贡士诗卷》宋·刘克庄,新吟亹亹来相逼,华胄遥遥请具陈。安道晋时名处士,叔伦唐世老诗人。百家衣莫劳针指,九转丹能蜕肉身。肯访柴门衰老叟,愧无薄具可留宾。
-
题宋谦父诗卷
古诗《题宋谦父诗卷》宋·刘克庄,佳山祠畔结茅茨,犹记吹埙更和篪。苏氏旧称小坡赋,秦家晚重少章诗。交游一老今华发,畴昔诸昆最白眉。子不可来吾欲去,壁间尘榻拂何时。
-
铭座一首
古诗《铭座一首》宋·刘克庄,□□幸已逃忧责,铭座犹思儆耄荒。平日何曾欺闇室,暮年不会议明堂。重金身宠生无益,赐扇恩深死未忘。扈跸老臣开九帙,感今怀旧独凄凉。
-
竹溪评余近诗发药甚多次韵·其一
古诗《竹溪评余近诗发药甚多次韵·其一》宋·刘克庄,辇路曾联花底辔,钓矶共著雪中蓑。璧瑕自是难为掩,言玷谁云不可磨。烦锦绣肠施月斧,洗筝笛耳听云和。两翁弄此穷生活,户外浑无客屦过。
-
恭和御制礼记彻章诗
古诗《恭和御制礼记彻章诗》宋·刘克庄,临决遗经自圣衷,固殊野外与淹中。五三典礼勤稽古,十六星霜久积功。倚席居然惭寡浅,登床安敢紊卑崇。防民不在文为末,端系宫庭实践充。
-
总戎徐侯伯东远访田舍赠诗二首次韵·其二
古诗《总戎徐侯伯东远访田舍赠诗二首次韵·其二》宋·刘克庄,博览彊通千载事,冥搜谬用一生心。乾坤劫数有成毁,风月性情无古今。君似得吾之骨髓,俗方求我以声音。若非生处殊闽浙,把臂相邀共入林。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送舶使王监丞
古诗《送舶使王监丞》宋·刘克庄,一琴不鼓携归浙,六辔如丝送入闽。魁杰西州今有汝,典司南库岂无人。牙筹何足烦名胜,釐席方将问鬼神。公干仲宣从此别,远书莫惜寄漳滨。
-
八和·困拈架上书苏醒
古诗《八和·困拈架上书苏醒》宋·刘克庄,困拈架上书苏醒,愁倩杯中物破除。子美所称惟白也,仲尼自谓不回如。食才藜糁宁无肉,行以筇枝可当车。圣世未尝违物性,飞潜初不间鸢鱼。
-
奉酬吴洪二公三和之什
古诗《奉酬吴洪二公三和之什》宋·刘克庄,衰容懒镊白髭须,新咏难追纪少瑜。攀槛公曾排禹佞,下帷我亦鄙弘谀。瓶沽何必太玄也,褐博尝闻大勇乎。捽茹脍肝均一饱,不知谁圣复谁愚。
-
题晤上人诗卷
古诗《题晤上人诗卷》宋·刘克庄,星星短发茁霜根,今后村非昔后村。无客雨中能裹饭,有僧月下忽敲门。佛为摩顶虽真觉,儒劝加巾亦格言。师不茹荤余止酒,何时煮茗得重论。
-
待制赵公伯泳哀诗二首·其二
古诗《待制赵公伯泳哀诗二首·其二》宋·刘克庄,忆昔鹓行接武趋,与君肝胆素相孚。孤忠不忍欺明主,健论真堪立懦夫。公是意林曾续否,退之手注尚存无。暮年数出交游泪,莫怪星星满鬓须。
-
听蛙方君作八老诗效颦各赋一首内三题余四十年前已作遂不重说倡言别赋二题足成十老·老巫
古诗《听蛙方君作八老诗效颦各赋一首内三题余四十年前已作遂不重说倡言别赋二题足成十老·老巫》宋·刘克庄,灾祸妖祥判立谈,白头犹舞茜衣衫。卖符效速抛农业,治祟年深转法衔。三老赛冬为杀豕,四婆开岁倩祈蚕。暮归舍下分馀胙,不信人间有季咸。
-
听蛙方君作八老诗效颦各赋一首内三题余四十年前已作遂不重说倡言别赋二题足成十老·老农
古诗《听蛙方君作八老诗效颦各赋一首内三题余四十年前已作遂不重说倡言别赋二题足成十老·老农》宋·刘克庄,身已龙钟不出村,尚能抱瓮灌蔬园。瓦盆甚朴常盛酒,茅屋虽低可负暄。锄倦扶藜访邻叟,祭归怀肉遗诸孙。后生记取耆年语,世世休思入县门。
-
恭和御制进读唐鉴彻章诗
古诗《恭和御制进读唐鉴彻章诗》宋·刘克庄,考详往事炳蓍龟,精论微言训戒垂。度赞元和中兴业,徵开贞观太平基。览披贤似铜为鉴,顾问谦然木就规。孤远谀儒叨执卷,白头两和缉熙诗。
-
表弟方时父寄荔子名草堂红若欲与吾家玉堂红争名者次韵谢之
古诗《表弟方时父寄荔子名草堂红若欲与吾家玉堂红争名者次韵谢之》宋·刘克庄,忽有尺书来委巷,断无半颗奉权门。且为锦荔支联句,不记金莲烛代言。颇羡彩毫摛老作,未应丹实减初元。明年倍熟平分吃,畅杀兹溪与后村。
-
题林文之诗卷二首·其一
古诗《题林文之诗卷二首·其一》宋·刘克庄,叔季词人杂雅哇,喜君诗卷美无瑕。朋侪却走避三舍,句律斩新成一家。肯学小儿烹虱胫,要看大手拔鲸牙。村翁岂敢持衡尺,直为痴年两倍加。