-
黄河多淘河之属有曰漫画者常以觜画水求鱼有曰信天缘者常开口待鱼感之赋三诗·其一·淘河
古诗《黄河多淘河之属有曰漫画者常以觜画水求鱼有曰信天缘者常开口待鱼感之赋三诗·其一·淘河》宋·晁说之,淘河复淘河,后土激浪沙分波。大石羽转杂龙鼍,汝欲澄清力几多。官家费尽水衡钱,万夫政待汝漪涟。天上有河鹊以填,可增汝漫髡其颠。虚名覈何尝,休讥...
-
再用丰字韵对雪呈圆机
古诗《再用丰字韵对雪呈圆机》宋·晁说之,乐只康州得娄丰,鼓箫欣喜有池龙。鱼由米穴多争出,泥在函关广费封。镇玉无时非北渚,磨圭在处是南容。胡然最爱田畴事,即日归休学老农。
-
和资道岩岩亭二首·其一
古诗《和资道岩岩亭二首·其一》宋·晁说之,我来游此亭,岂羡高阳里。形神既生生,吉祥斯止止。我无古人愁,古人无我喜。颇恨桑苧翁,不来尝此水。
-
赵妹自咸阳寄华州石缝山芋来作绝句二首·其一
古诗《赵妹自咸阳寄华州石缝山芋来作绝句二首·其一》宋·晁说之,华州石缝无端芋,同谷斋中有恨翁。卯酒调来家法在,暂时不哭此途穷。
-
邓掾知言再和暮春诗见视过形推奖有意论诗报作三首·其一
古诗《邓掾知言再和暮春诗见视过形推奖有意论诗报作三首·其一》宋·晁说之,骀荡残春恨,霞馀散绮红。游丝能四塞,落叶剧三空。思苦欲留夜,愁多却喜风。参军真俊逸,好是念文穷。
-
秋来
古诗《秋来》宋·晁说之,秋来颇自适,抚此清收时。不假绝交论,聊吟招隐诗。山阿新橡栗,朝廷旧皋夔。早晚罢给散,恩偕雨露垂。
-
春光
古诗《春光》宋·晁说之,春光能负我,为客更添愁。梅蕊一何晚,莺声便欲休。新庖惊异味,旧侣梦同游。道术知何用,江山空白头。
-
夜雨
古诗《夜雨》宋·晁说之,夜雨岂不好,欠竹与芭蕉。可想春意足,不闻声萧萧。清梦江之南,云霓正逍遥。旧游二三子,为我吹笙箫。觉来耳馀清,明日是何朝。
-
寄李辅之·其一
古诗《寄李辅之·其一》宋·晁说之,嫁树裁花待上元,一灯明焰照山樊。香炉下烟霞客,此夜皇州亦掩门。
-
闻四明人不喜鞦韆因作
古诗《闻四明人不喜鞦韆因作》宋·晁说之,思归未得恨深年,时节清明最可怜。越女腰支胜赵女,平生不敢赛鞦韆。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
以李约交游晚岁重为韵作五绝句别韩二十七·其四
古诗《以李约交游晚岁重为韵作五绝句别韩二十七·其四》宋·晁说之,敝庐无良辰,荒田多荒岁。贫贱重离别,君乎休富贵。
-
申前意和圆机绝句梅花·其一
古诗《申前意和圆机绝句梅花·其一》宋·晁说之,庾信终南眼忽开,横岑万仞接天台。纵横笔阵知强弱,留与游仙客咏梅。
-
自宽
古诗《自宽》宋·晁说之,无奈愁何强自宽,细将心事乐江干。新诗时向梦中得,明月多从枕上看。吾道若存生有益,君恩可报死何难。五陵祥瑞烟何在,何日端门朝百官。
-
因事
古诗《因事》宋·晁说之,风雨连宵疾病增,幽忧到此果何胜。弟兄分散两三处,图史寻求万一能。鲁酒齐歌元不恶,吴酸楚酪乍须称。东皇太一仁恩大,终使白头见中兴。
-
和新乡二十一弟华严水亭二首·其二
古诗《和新乡二十一弟华严水亭二首·其二》宋·晁说之,荷盖点溪三数叶,藤稍绕树几千层。投閒更与高人约,重抱琴来听广陵。
-
途中遇雪二绝句·其二
古诗《途中遇雪二绝句·其二》宋·晁说之,惨淡修途问若何,璇蕤琼藻未须多。使君此夕应难醉,红玉看人子夜歌。
-
寄侍讲吕原明七丈
古诗《寄侍讲吕原明七丈》宋·晁说之,悠悠客子京华远,只把清秋泪濯缨。黄叶风前身亦老,白云影外世还轻。书来旧德知无恙,梦断疏钟恨有情。昔日诸生今在不,丈人因为话平生。
-
兴尽
古诗《兴尽》宋·晁说之,兴尽未归增寂寞,却嗟初兴到江城。春愁不逐杨花散,秋恨还同桂影生。孤学敢期人晤语,危樯何事日峥嵘。弟兄游宦俱还舍,朝马骖驔禁漏声。
-
十月七日夜梦中作两长句觉而忘之别成长句视李师民
古诗《十月七日夜梦中作两长句觉而忘之别成长句视李师民》宋·晁说之,冬来羁旅更迢迢,抚枕灯残百感饶。饥鼠翻空疑有鬼,惊乌误晓尚中宵。诗成与梦俱零落,剑出低眉亦寂寥。无分京华居老境,江湖高隐幸相招。
-
莫道
古诗《莫道》宋·晁说之,莫道飘零天一涯,安时自胜孰兴嗟。已春庭宇不留雪,逢闰园林无早花。素履款游禅老室,白头惯见富人家。胡然齐赵兵戈起,自是司戎好盗誇。