-
秋思·其二
古诗《秋思·其二》宋·于石,草堂何必仿卢鸿,水色苍茫山色浓。待月轩窗留客话,隔篱灯火起邻舂。虫鸣终夕如相语,燕去知时不苟容。一片吟情渺何许,西风吹入乱云重。
-
读史·其七
古诗《读史·其七》宋·于石,志士匡君贵善谋,古来直笔有春秋。孔明扶汉何吞蜀,仁杰兴唐乃死周。成败由人天不管,功名遗恨水空流。柬之未相姜维将,二子宁无身后忧。
-
夜坐读书有感
古诗《夜坐读书有感》宋·于石,四山月落正昏蒙,留得书灯到晓红。千古是非昭简册,百年兴废老英雄。人因厌乱方思治,道本无穷岂有通。植立纲常垂万世,至今周孔不言功。
-
春怀次韵
古诗《春怀次韵》宋·于石,弄晴天气半昏明,春思不如诗思新。芳草斜阳王谢燕,落花流水晋秦人。百年台榭几杯酒,一片笙歌九陌尘。可笑游蜂贪酿蜜,引渠儿辈口生津。
-
抱膝吟
古诗《抱膝吟》宋·于石,治乱古来有,英雄今岂无。人情云聚散,世态草荣枯。事定见天理,时艰识丈夫。山川渺何许,烟雨暗平芜。
-
读史·其一
古诗《读史·其一》宋·于石,厥初开辟浩难名,帝降而王绪可寻。百代相因三代礼,七弦何似五弦琴。时逢否泰有消长,道在乾坤无古今。所以孟轲生战国,欲承三圣正人心。
-
七月七日
古诗《七月七日》宋·于石,玉宇无尘淡月辉,谁传织女夜停机。阮分南北任贫富,河度东西果是非。扪腹有书安用晒,揆心无巧不须祈。逢时且共樽前乐,一笑淋漓酒满衣。
-
次韵赵德舆
古诗《次韵赵德舆》宋·于石,人生渺如寄,天地一蘧庐。无酒喜留客,有钱多买书。敲冰时煮茗,踏雨晚挑蔬。抱道空忧世,年今四十馀。
-
净居院
古诗《净居院》宋·于石,峰回涧曲路萦纡,万壑中藏一画图。雪堕枯枝龙解甲,藤缠怪石虎生须。满楼山色自浓淡,隔竹泉声半有无。纸帐蒲团清思足,更添梅种两三株。
-
读史·其四
古诗《读史·其四》宋·于石,汉楚兴亡事已休,至今堪叹亦堪羞。郑君不肯更名籍,项伯胡为赐姓刘。寡助固知亲亦叛,孤忠忍以主为雠。人臣贵在明大义,勿为身谋为国谋。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
雪竹
古诗《雪竹》宋·于石,君子亭亭操,刚强能自持。夷齐饿欲死,巡远守方危。大节不可屈,真心终莫移。人心与物理,每向岁寒枝。
-
吾家·其一
古诗《吾家·其一》宋·于石,松阴六七里,茅屋两三家。坡暖四时笋,溪寒五月花。泉声挟风雨,云气走龙蛇。谁谓谋生拙,门前数亩瓜。
-
秋思·其一
古诗《秋思·其一》宋·于石,远水遥天起断鸿,秋光冷淡客情浓。一川疏雨平沙牧,半树斜阳隔坞舂。落叶轻于流俗态,寒花羞作少年容。凭高不碍乾坤眼,兴入晴岚第几重。
-
读史·其五
古诗《读史·其五》宋·于石,今来古往一封疆,虎斗龙争几帝王。百二山河秦地险,八千子弟楚天亡。朝廷有道自多助,仁义行师岂恃强。往事废兴何处问,寒烟衰草满斜阳。
-
林下
古诗《林下》宋·于石,结屋万松顶,悄无人往还。饮猿摇涧月,飞鹭点秋山。竹静风相挠,水流云自闲。翛然忘物我,禽语两相关。
-
次韵郑德彝即事
古诗《次韵郑德彝即事》宋·于石,瓢空饭落埃,陋巷一颜回。月坐人醉醒,风眠户阖开。搜奇屐穿雪,习懒砚生苔。旧菊今存否,长歌归去来。
-
得家书
古诗《得家书》宋·于石,久客秋又晚,思家梦屡惊。空阶闻叶落,隔树见灯明。亲老贫常健,儿痴学未成。凄凉今夜月,照我故乡情。
-
西湖
古诗《西湖》宋·于石,西湖胜概甲东南,满眼繁华今几年。钟鼓相闻南北寺,笙歌不断往来船。山围花柳春风地,水浸楼台夜月天。士女只知游赏乐,谁能轸念及三边。
-
水亭小集
古诗《水亭小集》宋·于石,亭俯一泓碧,倚栏思濯缨。游鱼惊扇影,幽鸟避歌声。云断远山出,林疏落日明。竹风如有意,为我扫棋枰。
-
壬辰春雪
古诗《壬辰春雪》宋·于石,和气胚胎斡化钧,胡然积雪拥柴门。花梢冻压春无力,山骨晴销晓有痕。阳壮谁令阴作梗,寒骄犹勒暖归根。昌黎浪说丰年瑞,为瑞为灾未易言。