-
次韵潘天英自感
古诗《次韵潘天英自感》宋·于石,处士柴桑屋,将军细柳营。穷通观世变,离合见人情。花不求春艳,器当思晚成。窝中足安乐,何必传无名。
-
次韵徐廷圭偶成
古诗《次韵徐廷圭偶成》宋·于石,德行谁能冠四科,将兴将废道云何。百年诗酒晋元亮,万世功名汉伏波。高枕林泉闲梦少,出门风雨落花多。人生转眼荣枯易,未必金章胜绿蓑。
-
读史·其三
古诗《读史·其三》宋·于石,秦亡四海角群雄,三尺胡然起沛丰。首录酂侯忘纪信,不诛项伯戮丁公。亲而寡助宁非叛,国尔忘身始是忠。赏罚于斯庸未当,终然击柱或争功。
-
清明次韵周君会·其一
古诗《清明次韵周君会·其一》宋·于石,可惜韶光过眼明,一分流水二分尘。杜鹃声感客中客,蝴蝶梦飞身外身。一滴清明寒食酒,万家红杏绿杨春。斗鸡走狗非吾事,新火书灯谁共亲。
-
伊昔·其四
古诗《伊昔·其四》宋·于石,伊昔西湖外,清阴九里松。天低深雨露,风怒走蛟龙。林霭通樵径,山云隔寺钟。何时一行乐,重到北高峰。
-
伊昔·其一
古诗《伊昔·其一》宋·于石,伊昔西湖柳,清阴满画楼。午凉欺舞扇,晚雨系渔舟。春尽花无主,风寒叶自秋。六桥今在否,空惜旧时游。
-
雪
古诗《雪》宋·于石,天地混一色,楼高试卷帘。青山新面目,老树换须髯。夜皎月千里,晴暄雨四檐。岂无寒馁者,僵卧在穷阎。
-
读史·其二
古诗《读史·其二》宋·于石,世以燔经咎李斯,斯文兴丧岂关渠。楚人未烈咸阳火,秦府犹存博士书。吾道不随灰烬冷,残烟空锁帝王居。独嗟先入收图籍,刀笔区区计亦疏。
-
次韵徐则正山居
古诗《次韵徐则正山居》宋·于石,松间花外有虚亭,花自向阳松自阴。水浊不污明月色,人闲方见白云心。棋边冷眼安危著,笔底放怀长短吟。世忌独醒还恶醉,浅斟莫使酒杯深。
-
次韵邵佥判幽居
古诗《次韵邵佥判幽居》宋·于石,闭门久不出,摩挲鬓欲翁。有杯问明月,无扇障西风。神骏老嘶枥,纸鸢高入空。天应怜我懒,瓜圃自泉通。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送友人之武林
古诗《送友人之武林》宋·于石,钱唐江上一帆风,为我重寻旧日踪。十里湖山空战舰,千年宫阙咽僧钟。潮生潮落东西浙,云去云来南北峰。往事茫茫何处问,残烟衰草泣寒蛩。
-
春游集句
古诗《春游集句》宋·于石,兴来无远近,吾得及春游。江月随人影,山光落钓舟。树交花两色,石横水分流。天外猿啼处,数峰生暮愁。
-
次韵芳卿一室
古诗《次韵芳卿一室》宋·于石,一室志天下,何须山更深。英雄四海眼,道义百年心。蕉鹿梦中梦,松风吟处吟。幽泉鸣绝壁,不作世间音。
-
次韵天民有年
古诗《次韵天民有年》宋·于石,四海同一稔,茆檐蔼富穰。邻灯晓炊暖,溪雨晚舂香。有客歌良耜,何人饿首阳。三时足勤苦,真乐在冬藏。
-
清明次韵周君会·其二
古诗《清明次韵周君会·其二》宋·于石,墓祭非经古未闻,年来拜扫隘车尘。谁怜原上千年冢,且醉樽前百岁身。榆火欲燃行客晚,梨花不减故园春。石泉浇醒浮生梦,耿耿孤怀孰与亲。
-
山居·其一
古诗《山居·其一》宋·于石,结屋万山顶,柴扉昼懒开。捣茶惊鹤醒,抛果引猿来。笋短和泥掘,松高倚石栽。有时寻胜去,多趁暮钟回。
-
次韵徐月卿秋兴
古诗《次韵徐月卿秋兴》宋·于石,西风渺何许,安处即家乡。社舞邻呼饮,时思礼荐尝。孤灯茅屋雨,落叶石桥霜。鸡黍当年约,谁能继范张。
-
伊昔·其三
古诗《伊昔·其三》宋·于石,伊昔西湖里,娉婷十里莲。香凝花上露,影落镜中天。枕簟水亭雨,笙歌月夜船。双鸳不解事,常傍翠阴眠。
-
再和潘天英韵
古诗《再和潘天英韵》宋·于石,人生一传舍,于世懒蝇营。千古月知己,四时花有情。吟怀今郑綮,家学昔玄成。自适眼前乐,何须身后名。
-
吾家·其二
古诗《吾家·其二》宋·于石,明月成三友,青山结四邻。家贫猿执爨,林静鸟司晨。好竹能医俗,幽花不媚人。盘餐何所有,春韭与秋莼。