-
和徐之才回纹
古诗《和徐之才回纹》宋·冯山,行轺使指屡襟分,路去重看思纠纷。清夜峡前江照月,霁天郊外剑横云。情多苦近归褒汉,景物应难会见闻。荣虑俗缘因刺按,燕堂虚愧有移文。
-
和徐之才春晴偶成句皆双关
古诗《和徐之才春晴偶成句皆双关》宋·冯山,云容收雨意,草色妒花妍。诗苦是真乐,酒醒方烂眠。园亭无限景,笋蕨不论钱。耳目因成僻,江山似有缘。
-
送梓宪胡揆少卿赴阙
古诗《送梓宪胡揆少卿赴阙》宋·冯山,富贵一鼎味,谓尝须过食。功名万钧器,负趋少量力。不胜苦尔体,不厌伤尔臆。谁能达涯涘,百动靡一息。古人去我远,独公抱清识。进退处以道,始终完无...
-
开州盛山十二题·其六·盘石磴
古诗《开州盛山十二题·其六·盘石磴》宋·冯山,数步即一息,始知登山劳。盘盘行彻时,迹与心俱高。
-
和文侍中锦鸡
古诗《和文侍中锦鸡》宋·冯山,微生非自异,翠樾愿深藏。谷口逢罗网,人间重采章。全身珠缀络,一项锦成囊。易警乌啼早,难驯雉性刚。仅能逃鼎味,何幸识台光。黄阁恩优厚,青山思渺...
-
送夔漕王宗望蟠叟大夫赴阙
古诗《送夔漕王宗望蟠叟大夫赴阙》宋·冯山,君子不苟然,每以中道居。处身概有常,为吏形其馀。太原大夫公,使蜀元丰初。蜩螗沸清昼,交道狼与狙。公时于其间,素蕴唯所摅。纷扰目不瞬,开济心自...
-
寄子骏郎中
古诗《寄子骏郎中》宋·冯山,叠叠巴山走使轺,不辞岩险奉宽条。频来马足行应惯,重见民情喜自谣。雨过寒林微带雪,风生幽谷静闻樵。清奇定入骚吟笔,乞取邮筒寄下僚。
-
幽怀十二首·其五
古诗《幽怀十二首·其五》宋·冯山,少年气力壮,巾车骋游历。行人不能到,贪远未有适。昔人六十化,万事岂如一。谁为持寸光,环中照心迹。
-
利州漕宇八景·其六·山斋
古诗《利州漕宇八景·其六·山斋》宋·冯山,层层梯巉岩,步步出杳茫。何人破峰臆,碧瓦临疏篁。聊休邈回睇,人物分毫芒。惟见台府雄,三轩郁相望。不知身从来,但觉凌空翔。穷高自兹始,宝峰磨苍...
-
寄上范蜀公二首·其二
古诗《寄上范蜀公二首·其二》宋·冯山,拱极星文动少微,西南风物重光辉。平生亲友倾心望,共庆功名毕手归。车马欢声传里巷,松楸佳气杂烟霏。长卿儿戏扬雄拙,未足公前较是非。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和周正孺游醴泉寺蚕丛
古诗《和周正孺游醴泉寺蚕丛》宋·冯山,衰迟犹有少年心,十里名蓝共访寻。抹绿郊原逢雨后,残妆桃李觉春深。諠哗歌舞随流俗,潇洒溪山忆故林。一醉不辞繁上酒,簿书回首费光阴。
-
幽怀十二首·其七
古诗《幽怀十二首·其七》宋·冯山,秋后无多日,山中已倍寒。虫声闻壁脚,雾气出林端。农事黄时毕,天形碧处宽。骚人方适意,白露团幽兰。
-
偶成
古诗《偶成》宋·冯山,长歌咏考槃,洒落正休官。爱竹临溪倚,携书坐石看。足烦犹解屦,发秃自忘冠。愿为无多欲,持身到处安。
-
求刘忱明复龙图为画山水
古诗《求刘忱明复龙图为画山水》宋·冯山,晋唐诸公重小笔,高价直与才名俱。然多华丹少泉石,清格往往人间无。至今百存无一二,存者真伪难分区。营丘李成称绝迹,峰岩秀拔非常模。穆之洒落亦其...
-
幽怀
古诗《幽怀》宋·冯山,天地有常产,货殖非善谋。桑耿发机械,已动莫复收。割肤啖其口,一身相为雠。世馁味邪说,十九成赘疣。兴王非管商,极治无裴刘。
-
利州漕宇八景·其三·桐轩
古诗《利州漕宇八景·其三·桐轩》宋·冯山,幽轩处清奥,前有双桐起。婆娑势初合,修耸意未已。叶分竹岩路,根渍石沼水。秋声动素琴,晓影覆斋几。主人相对乐,性静穷物理。纯音藏未兆,孤干直不...
-
路傍柏
古诗《路傍柏》宋·冯山,路傍有柏千尺高,数夫连臂环周遭。十里烟云护苍翠,一天风雨寒萧骚。纵横万蛇入土斗,扶摇千骑盘空走。岂能霜雪岁寒知,自有江山神物守。五月炎光烧草...
-
越公堂
古诗《越公堂》宋·冯山,古贤重遗爱,迹与江山遥。夸者恣而已,事随草木彫。越公彼何人,构堂压山椒。四阿无寸支,千载不可摇。自衒神鬼工,已穷草木妖。吾尝读素传,拊髀悲前...
-
和吕少蒙题大卿林下轩
古诗《和吕少蒙题大卿林下轩》宋·冯山,归来何处解尘襟,幽径寻轩入茂林。身到静中方有我,事除诗外更无心。江山相就能清景,桂柏新成已翠阴。闻说逍遥樽酒会,三卿鱼袋斗黄金。
-
和陈图南道中见寄
古诗《和陈图南道中见寄》宋·冯山,故人重见老相看,江上秋风已薄寒。曾约浮沉俱里社,岂期侥倖亦侯籓。休嗟华发多年别,且喜清樽数日欢。惟有旧游难得处,风骚遗恨满三轩。