-
开州盛山十二题·其十一·上士泉瓶
古诗《开州盛山十二题·其十一·上士泉瓶》宋·冯山,为爱禅翁游,漱泉听泉音。何当酌清泠,洗我尘垢心。
-
和李献甫云顶
古诗《和李献甫云顶》宋·冯山,举首看山不到山,每来留恨翠微间。禅关但有经年约,使传终无一日閒。春到柏林香渺渺,雨馀岩漏泻潺潺。虎溪莫过虚邀客,猿鹤钟峰怅未还。
-
阆中蒲氏园亭十咏·其四·莲池
古诗《阆中蒲氏园亭十咏·其四·莲池》宋·冯山,叠叠波纹绿,摇摇雨气香。菱歌谁与发,秋兴似江乡。
-
滟滪堆
古诗《滟滪堆》宋·冯山,巨石当江冲,江水皆倒还。夏秋水石斗,怒浪高于山。长年欲下峡,防石如防奸。乘流一无备,拳石皆险艰。独使滟滪誇,千载不可删。
-
和邓内翰游乌奴寺
古诗《和邓内翰游乌奴寺》宋·冯山,万险初离峡,三程未到关。相欢才把酒,偷暇更寻山。古意登临外,人生笑语间。一茶游兴尽,箫鼓欲催还。
-
和鲜于顷节推惠诗
古诗《和鲜于顷节推惠诗》宋·冯山,英驾能来慰寂寥,相看衰鬓共飘摇。风骚会里多年别,谈笑杯中万事销。休叹辕驹方局蹐,不知籓鴳已逍遥。如将巧思鸣孤愤,为我商声更一谣。
-
击瓯楼
古诗《击瓯楼》宋·冯山,石上辞人赋,城高古郡楼。能将天外意,写尽曲中愁。湘瑟曾谁听,巴江祇自流。倚栏吟月午,临下更迟留。
-
谢人惠兖墨
古诗《谢人惠兖墨》宋·冯山,故人山东来,遗我数丸墨。握丸大如指,盥手重拂拭。浓磨向日看,古瓦增润泽。经屑不见纸,清光隐深墨。书云旧所秘,闻今已难得。庭圭死已久,至宝世罕...
-
和徐之才巡按见寄
古诗《和徐之才巡按见寄》宋·冯山,扪参趋远道,首蜀下青泥。江绕萦纡带,山盘屈曲梯。何时岩腹断,自古客心低。峡尽逢宁武,天宽类宝鸡。东穷巴岭北,南转梓潼西。地共猿猱食,居同鸟雀...
-
和李曼修孺户曹
古诗《和李曼修孺户曹》宋·冯山,青云回首即红尘,且向卑官事隐沦。衮衮泥途方索足,区区天地不容身。前头功业安知命,满腹文章未称贫。深愧相知空握手,羽书边上辍嘉宾。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
再和子严
古诗《再和子严》宋·冯山,归船才泊古巴台,遥见诗筒眼豁开。摩垒只忧轻挑去,报琼何意误投来。老知仙梦终难到,清喜英游屡得陪。对酒孤吟重相忆,江前微霰屑瑶瑰。
-
渔翁
古诗《渔翁》宋·冯山,短棹拨轻舟,风恬江上游。机心重浪底,生计一钩头。尽日不多得,中怀无寸忧。夜深何处宿,孤屿笛声秋。
-
送李杞省句赴阙
古诗《送李杞省句赴阙》宋·冯山,使轺西走奉军期,万货泉流向武威。才伴江声关外去,又随秋色日边归。千寻蜀岭供吟藁,一道秦川照锦衣。莫叹奔驰伤浩气,出群鸿雁已高飞。
-
广滩驿寄知县卢大年职方
古诗《广滩驿寄知县卢大年职方》宋·冯山,转步异南北,一程千万盘。将身试豺虎,无路出林峦。数屋近相接,孤城犹认看。回惶中夜发,况守二年官。
-
幽怀十二首·其二
古诗《幽怀十二首·其二》宋·冯山,嵯峨群峰高,蓊郁万木滋。一容樵夫手,误落长松枝。烟云惨无色,禽鸟鸣且悲。人心不为虑,山意从此衰。
-
和苗时中子君运判亭溪道中双白猿
古诗《和苗时中子君运判亭溪道中双白猿》宋·冯山,雪白霜猿久已灵,江山但觉有馀清。优游此地不常出,皎洁一身能自明。高挂岂知神气王,仰看谁为骨毛惊。因吟佳句成遗恨,安得风前闻啸声。
-
送范百禄子功学士知谏院二首·其一
古诗《送范百禄子功学士知谏院二首·其一》宋·冯山,天庭高议破群奸,先帝曾将侍从班。谈笑一辞双阙去,缙绅遗恨十年间。倾朝每忆刘蕡对,侧席才闻贾谊还。言责逡巡非久计,行看鸣玉上鳌山。
-
春閒
古诗《春閒》宋·冯山,好景虽心赏,多情半睡降。春声蜂绕屋,晴意鸟临窗。渐老依花径,无机付酒缸。人生求适性,何苦自枞枞。
-
牟仲甫作鸡终有意趣为予写斗鸡矜骄自得犹有馀勇因以绝句题其画云
古诗《牟仲甫作鸡终有意趣为予写斗鸡矜骄自得犹有馀勇因以绝句题其画云》宋·冯山,忘身为利得忘形,弃弹庄生只自惊。嗟汝虚憍气方盛,何时全得似无情。
-
送邓温伯
古诗《送邓温伯》宋·冯山,长羡横飞霄汉远,多惭窘步路途穷。如何会合青天道,俱是衰迟白发翁。万里每嗟音信绝,一樽还喜笑言同。遨游莫作经春计,伫看高旌促召东。