-
别吴仲俊
古诗《别吴仲俊》宋·吴锡畴,背人春事水趁东,浅紫深红次第空。宿霭未乾桑叶雨,薄罗初试楝花风。诗联锻鍊微吟里,豪气施行半醉中。此去相逢堪几度,别怀作恶老来同。
-
次韵题纯老房竹
古诗《次韵题纯老房竹》宋·吴锡畴,有竹便不俗,萧疏三数竿。云深茶灶湿,雨过佛灯寒。纪壁何年种,停经了日看。尘劳应可涤,几欲借薄团。
-
晚春
古诗《晚春》宋·吴锡畴,书策炉熏了日閒,雨馀庭砌绿回环。一春又是寻常过,两鬓谁知容易斑。轻薄杨花芳草岸,凄凉杜宇夕阳山。不嫌贫有双飞燕,依旧衔泥自往还。
-
九日集客
古诗《九日集客》宋·吴锡畴,佳节欲酬须酩酊,东篱不记几飞觞。从教乌帽吹将去,且对黄花领取香。世事漫劳三太息,人生宽破百重阳。英雄盖代今何在,戏马高台久已荒。
-
老境
古诗《老境》宋·吴锡畴,老境已骎骎,功名负壮心。昏眸云雾隔,短鬓雪霜侵。身为贫长客,诗因病懒吟。春山归未得,门径藓花深。
-
偶成·其一
古诗《偶成·其一》宋·吴锡畴,酒能成病姑停饮,诗怕伤时莫浪吟。客又不来春欲去,一帘花影哢鸣琴。
-
楚东岁暮
古诗《楚东岁暮》宋·吴锡畴,楼高霜冷漏声迟,独立阑干忆别离。明月一奁磨后镜,疏星几点劫残棋。岁寒时节难为客,老日头颅尽付诗。颇觉凄凉无晤语,临风说与冻梅知。
-
寻梅
古诗《寻梅》宋·吴锡畴,迤逦寻梅过别村,归来新月照黄昏。更无可觅春风面,撚断冰髭立断魂。
-
山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖工部尝教以我爱山居好十诗追次其韵聊写穷山之趣·其十
古诗《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖工部尝教以我爱山居好十诗追次其韵聊写穷山之趣·其十》宋·吴锡畴,我爱山居好,田园在力耘。樵歌风外断,猿啸月中闻。舴艋夜招鹤,辘轳晓汲云。久惭呼处士,未必应星文。
-
山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖工部尝教以我爱山居好十诗追次其韵聊写穷山之趣·其一
古诗《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖工部尝教以我爱山居好十诗追次其韵聊写穷山之趣·其一》宋·吴锡畴,我爱山居好,扶藜步晚晴。俗醇存古意,境寂快诗情。杜老银丝脍,坡翁玉糁羹。随缘清供足,尽可佚馀生。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
山行
古诗《山行》宋·吴锡畴,策蹇又山行,看山不识名。平林秋后薄,叠嶂日边明。云近侵衣湿,泉幽照影清。归樵饶乐意,笛弄两三声。
-
哭赵成德
古诗《哭赵成德》宋·吴锡畴,鹤怅东岩夜,声悲不可闻。有图留水月,无句管烟云。身后空传稿,生前事作坟。忍思携手日,溅泪漫纷纷。
-
杨花·其一
古诗《杨花·其一》宋·吴锡畴,为见春风不久归,颠狂上下弄晴晖。只饶天与无拘束,入幕穿帘任意飞。
-
次韵孙艮夫赠别·其二
古诗《次韵孙艮夫赠别·其二》宋·吴锡畴,扬子江头欸乃歌,一天星斗络斜河。怕无才思堪风月,拾入奚囊未必多。
-
癸酉元日
古诗《癸酉元日》宋·吴锡畴,一声爆竹又惊春,荼垒中间写此心。忽忽行年周六甲,便便痴腹拟三壬。酒泉郡里宁甘饮,饭颗山头尚苦吟。强健得閒元是福,何妨终老住云林。
-
醉吟
古诗《醉吟》宋·吴锡畴,一径碧苔深,萧閒几醉吟。野花开自落,春色霁还阴。涉世谋多拙,逢人口欲瘖。门前流水净,洗尽利名心。
-
山中杂言·其三
古诗《山中杂言·其三》宋·吴锡畴,数家鸡犬小成村,一带冈峦近入门。怕有渔人来问讯,溪流那得截云根。
-
山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖工部尝教以我爱山居好十诗追次其韵聊写穷山之趣·其七
古诗《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖工部尝教以我爱山居好十诗追次其韵聊写穷山之趣·其七》宋·吴锡畴,我爱山居好,枌榆老故丘。好峰当户立,远水护田流。鼓响移秧日,耞鸣穫稻秋。年丰身老健,一饱外无求。
-
客枕闻鹃
古诗《客枕闻鹃》宋·吴锡畴,烟新寒食过,月皎子规来。万里他乡恨,千年故国哀。窗深敧枕听,梦短到家回。为尔添愁寂,春风不耐催。
-
次韵写兴
古诗《次韵写兴》宋·吴锡畴,不学韩公咎斗牛,此心无愧许沙鸥。阴晴明日自难料,得失频年已熟筹。痴计空为千载虑,虚名翻误一生忧。閒中菘韭皆真味,绝胜羊腔进膳羞。