-
偈颂七十六首·其三十七
古诗《偈颂七十六首·其三十七》宋·释子益,忆昔玉几时,分赃不合火。今日蓦相逢,依然众恁么。不恁么,睦州担板,云门脚跛。
-
颂古十一首·其十一
古诗《颂古十一首·其十一》宋·释子益,撼树良久,好手手中呈好手。得用得体,一不成兮二不是。三十拄杖放渠侬,大似贼过后张弓。
-
一上人之径山
古诗《一上人之径山》宋·释子益,一处才通处处通,凌霄突兀对青龙。道途不涉最亲句,只在平常日用中。
-
偈颂七十六首·其四十八
古诗《偈颂七十六首·其四十八》宋·释子益,东司头,粪坑上。臭气薰天,如何近傍。一屙便了底,痛与一锥。的的卓卓底,三十拄杖。有功者赏。
-
颂古十一首·其八
古诗《颂古十一首·其八》宋·释子益,抛砖引玉老香严,打著南边动北边。听事不真钟作瓮,至今千古错流传。
-
颂古十一首·其六
古诗《颂古十一首·其六》宋·释子益,尽道赵州勘婆子,不知婆子勘赵州。有意气时添意气,不风流处也风流。
-
偈颂七十六首·其三十二
古诗《偈颂七十六首·其三十二》宋·释子益,一日复一日,一秋复一秋。从头屈指数,屈指又从头,乌飞兔走几时休。
-
偈颂七十六首·其六十
古诗《偈颂七十六首·其六十》宋·释子益,菊花黄,茱萸香。时节既至,其理自彰。
-
偈颂七十六首·其十七
古诗《偈颂七十六首·其十七》宋·释子益,世事悠悠,不如山丘。卧藤萝下,块石枕头。许由洗耳,巢父饮牛。
-
出山相赞
古诗《出山相赞》宋·释子益,捏双拳,衣露肘。谓悟明星,有甚分晓。本为修行利济人,谁知变作不唧?。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂七十六首·其五十九
古诗《偈颂七十六首·其五十九》宋·释子益,伏暑未收,金风渐作。弹指声中,门开楼阁。
-
颂古十一首·其一
古诗《颂古十一首·其一》宋·释子益,心手相忘,二俱得妙,箭箭中的。未脱窠臼脱窠臼,好手手中呈好手。
-
偈颂七十六首·其四十九
古诗《偈颂七十六首·其四十九》宋·释子益,常光现前,壁立万仞。者里一划划断,别有一条捷径。明眼人,因甚落井。
-
偈颂七十六首·其十三
古诗《偈颂七十六首·其十三》宋·释子益,四九三十六,夜眠如露宿。银海眩生花,玉楼寒起粟。翻笑二祖立雪谩齐腰,活埋一片无瑕玉。
-
颂古十一首·其二
古诗《颂古十一首·其二》宋·释子益,多处添些已是讹,少处减些还是诳。几多著眼看机轮,谁知不在机轮上。
-
偈颂七十六首·其二十
古诗《偈颂七十六首·其二十》宋·释子益,欲明此道,须遇其人。其人既遇,十倍收成。
-
偈颂七十六首·其六十六
古诗《偈颂七十六首·其六十六》宋·释子益,瞿昙色相紫金容,雨后青山插半空。觌面当机如不荐,桃花依旧笑春风。
-
偈颂七十六首·其四十二
古诗《偈颂七十六首·其四十二》宋·释子益,法身充塞太虚空,出没何曾有定踪。独许波旬知此意,半偷欢喜半搥胸。
-
偈颂七十六首·其八
古诗《偈颂七十六首·其八》宋·释子益,天上月圆,人间月半。明眼衲僧,见似不见。盏子扑落地,楪子成七片。
-
达磨携履赞
古诗《达磨携履赞》宋·释子益,赤双脚,携只履。自东自西,谁不识你。最难掩是当门齿。