-
偈颂七十六首·其六十
古诗《偈颂七十六首·其六十》宋·释师观,碍处非墙壁,通处没虚空。双关俱透彻,别是一家风。
-
偈颂七十六首·其七十一
古诗《偈颂七十六首·其七十一》宋·释师观,朝朝相似,日日一般。年穷岁尽,尽底掀翻。依旧孟春犹寒。
-
颂古三十三首·其十六
古诗《颂古三十三首·其十六》宋·释师观,叉手进前,寂子不会。杀人活人,好个三昧。这般阿师,丛林殃害。白云尽处是青山,行人更在青山外。
-
偈颂七十六首·其二十四
古诗《偈颂七十六首·其二十四》宋·释师观,咄这尊慈,口甜心苦。带累我侬,破家荡户。者僧话堕处,直下明明举。一炷栴檀充宇宙,谁道黄金如粪土。
-
偈颂七十六首·其六十一
古诗《偈颂七十六首·其六十一》宋·释师观,葛公住此山,此山湛如蓝。只今何处去,犹自口喃喃。
-
偈颂七十六首·其二
古诗《偈颂七十六首·其二》宋·释师观,坐断要津,全提正令。佛祖到来,也须乞命。
-
偈颂七十六首·其三十八
古诗《偈颂七十六首·其三十八》宋·释师观,惺惺寂寂是,寂寂惺惺非。弃却甜桃树,沿山摘醋梨。如是句中能会得,从教人竞觅玄微。
-
三教赞
古诗《三教赞》宋·释师观,一即三,三即一,者一个,赞不及。天人群生类,皆承此恩力。
-
偈颂七十六首·其十九
古诗《偈颂七十六首·其十九》宋·释师观,满眼觑不见,满耳听不闻。空劫已前事,分明举似君。
-
偈颂七十六首·其七十二
古诗《偈颂七十六首·其七十二》宋·释师观,人笑鹁鸠拙,鹁鸠自不拙。两茎柴子上,一生打得彻。打刀须是并州铁。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂古三十三首·其三十三
古诗《颂古三十三首·其三十三》宋·释师观,海神知贵不知价,留与人间光照夜。碧眼胡僧笑点头,谁知用处无缝罅。
-
颂古十七首·其三
古诗《颂古十七首·其三》宋·释师观,以此为津梁,赤体露堂堂。风光都买尽,当处是家乡。
-
偈颂七十六首·其六十七
古诗《偈颂七十六首·其六十七》宋·释师观,一九与二九,相逢不出手。因甚不出手,免见扬家丑。
-
颂古三十三首·其十二
古诗《颂古三十三首·其十二》宋·释师观,不落不昧,东倒西擂。铁壁银山,一时粉碎。不昧不落,且无造作。诚哉是言,不从人学。
-
题中峰方丈
古诗《题中峰方丈》宋·释师观,森森松竹耸中峰,八面玲珑眼界空。尽向石根寻马迹,谁人亲见道林翁。
-
偈颂七十六首·其五十一
古诗《偈颂七十六首·其五十一》宋·释师观,时节若至,其理自彰。一番新雨过,禾稻弄微黄。
-
偈颂七十六首·其四十八
古诗《偈颂七十六首·其四十八》宋·释师观,南泉水牯自天然,随分些些任变迁。长啸一声天地窄,了无佛法与人传。
-
颂古十七首·其五
古诗《颂古十七首·其五》宋·释师观,伶利道人何处去,至今寻觅杳无踪。有时冷地思量著,不觉全身在碧峰。
-
颂古三十三首·其六
古诗《颂古三十三首·其六》宋·释师观,弟应兄呼画不成,谁人肯向里头行。自从家破人亡后,直至如今事转生。
-
上伯井亭
古诗《上伯井亭》宋·释师观,曹源一滴水,散作人间瑞。茫茫宇宙中,几个知惭愧。