-
大人生朝代诸儿五首以春风花草香为韵·其五
古诗《大人生朝代诸儿五首以春风花草香为韵·其五》宋·项安世,何物堪为寿,春山鹤算长。云边风驭稳,松上露巢香。顶浴丹砂润,翎梳白玉光。宝图双象转,长在寿星傍。
-
任安抚挽诗二首·其二
古诗《任安抚挽诗二首·其二》宋·项安世,新息任夫子,东坡所父师。只馀盘叟在,犹乃故家时。闲抚伊吾剑,吟成绿野诗。中原遗老尽,旧事有谁知。
-
二十八日行香即事二首·其一
古诗《二十八日行香即事二首·其一》宋·项安世,晓市众果集,枇杷盛满箱。梅施一点赤,杏染十分黄。青李不待暑,木瓜宁论霜。年华缘底事,亦趁贩夫忙。
-
寄韩丈兄弟·其一
古诗《寄韩丈兄弟·其一》宋·项安世,兄弟真连璧,文章自一家。祠庭聊燕息,使节最光华。后会春应好,相思日又斜。遥知北堂上,把酒插梅花。
-
见雁
古诗《见雁》宋·项安世,万古胡沙雁,衡阳到即回。如何九日至,故作永州来。节里他乡客,江边独夜桅。吾亲应念我,烦汝到浯台。
-
绍兴送妻弟任县尉归邵武二首·其一
古诗《绍兴送妻弟任县尉归邵武二首·其一》宋·项安世,珍重任公子,君行定几时。重来未有日,此别可无诗。带雨登闽峤,因□想蜀碑。两翁门户在,努力慰相思。
-
冯元素挽诗二首·其二
古诗《冯元素挽诗二首·其二》宋·项安世,出塞千夫敌,还家一善人。闺门春穆穆,乡党晚恂恂。字画清能谨,诗章秀以醇。略无边琐气,怀此最伤神。
-
又次韵少保雄楚楼席上
古诗《又次韵少保雄楚楼席上》宋·项安世,炷香秋色里,落笔翠微间。八九开云土,毫芒见峡山。水花光似拭,幽鸟语如蛮。不分荆州牧,全胜寓客闲。
-
五更至城下
古诗《五更至城下》宋·项安世,身闲最怕俗间忙,夜短仍妨睡思长。戍柝传更催曲枕,领舆将梦踏黄塘。湿云裹月江天白,小雨蒸春草树香。却到城门听画角,倚空楼堞正苍苍。
-
再次前韵留黄县尉二首·其一
古诗《再次前韵留黄县尉二首·其一》宋·项安世,邮亭别酒也须倾,底作匆匆向永明。莲里青心犹有薏,雨中红日可无情。吾伊未了吾难出,子墨传言子试评。回首便成千里恨,论心何惜片时程。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
瑞庆节
古诗《瑞庆节》宋·项安世,引罢琳宫祝寿班,团团初日上云间。微风不动靴袍暖,千骑无哗锦绣环。一色新花迷远近,十分和气满江山。边城尽日闻箫鼓,岂料今朝有此闲。
-
再和病起韵答曹仲明
古诗《再和病起韵答曹仲明》宋·项安世,爱我空城美疢休,未蒙针砭若为瘳。齿疏发脱真无用,语涩行迟见寡尤。稍善知医似高子,敢云称病学留侯。径烦曹植波澜句,一为元微破隐忧。
-
社木湾
古诗《社木湾》宋·项安世,胡床却坐对澄江,一点无风镜面光。帆过生绡多少幅,书成斜雁两三行。白沙翠竹却却净,古岸新堤曲曲长。唤作渔郎无一事,烟中艇子许匆忙。
-
代任阆州和人重午二首·其一
古诗《代任阆州和人重午二首·其一》宋·项安世,灵符高挂辟方良,宝剂旁搜纳众芳。穰穰人情随节变,冥冥古意与□长。新裁白雪罗衣润,旋剥黄金角饵香。尚想中流见荃棹,徘徊洲浦待巫阳。
-
病中谢客
古诗《病中谢客》宋·项安世,方丈山中太史公,二年湖海困飘蓬。黄天荡里逢惊浪,百里荒前阻逆风。已到乡闾犹梦魇,每闻车马便心忪。客来但道先生病,自教应门两秃童。
-
挽荆南帅张左司诗五首·其四
古诗《挽荆南帅张左司诗五首·其四》宋·项安世,昔者登帘阁,先生病已瘳。从容当世事,反复万端忧。力尽千家活,身疲十日留。向来天下士,端为一城休。
-
送东川成路钤
古诗《送东川成路钤》宋·项安世,壮岁专城身欲老,儿时射策眼今昏。战创满面谁能管,旧事逢人且莫论。壁垒旌旗分一路,弟兄父子号名门。回瞻永阜陵前柏,莫忘当时教育恩。
-
王君行丈挽诗三首·其二
古诗《王君行丈挽诗三首·其二》宋·项安世,乐叟干将剑,锋铓凛不收。之人独和厚,与世极沉浮。淑气长三月,高怀自九秋。洞门元不锁,依旧少从游。
-
大人生朝六首·安世
古诗《大人生朝六首·安世》宋·项安世,一秋六诰入于门,总是君恩与父恩。拔起单贫新氏族,训开痴騃小儿孙。于今教养功都就,畴昔乡闾道愈尊。乐事满怀无一欠,只消长寿看仍昆。
-
大人生朝六首·容孙
古诗《大人生朝六首·容孙》宋·项安世,一年好景是重阳,萸紫樨红菊更黄。可但初旬堪落帽,不□二九再飞觞。芝书况有重重庆,桂种仍传衮衮芳。岁岁年年秋色里,玳筵红烛醉风光。