-
杨梅
古诗《杨梅》宋·项安世,吾家里曲修家木,叶如海桐实如谷。闻名谓是金作丸,见面恍惊珠夺目。直将甘软换严酸,坐使筠笼荐金屋。越山五月垂垂雨,鼎实无声渠甚武。雕盘供蜜渍中...
-
初春二首·其一
古诗《初春二首·其一》宋·项安世,时阔江空无片云,草枯木脱最愁人。东风小作撩人意,已觉人间无奈春。
-
立夏日南风大作二首·其一
古诗《立夏日南风大作二首·其一》宋·项安世,堤边树子最无情,恰则春归第一程。舞向南风浑不住,叶间羞损旧啼莺。
-
初春二首·其二
古诗《初春二首·其二》宋·项安世,不寒不暖风色好,似醉似眠春意深。嫩绿深红无一点,柳情花思自盈襟。
-
所见
古诗《所见》宋·项安世,客从岷山来,发棹江水头。江水去无时,客子行复休。朝餐同一壑,岁宴隔九州。所以阙里翁,平生爱东流。