-
石席
古诗《石席》宋·释保暹,有状卷不得,闲斋惜夜长。坐来消暑气,睡去入秋乡。隐隐生寒骨,沈沈发冷光。何时遂深遁,移取置山房。
-
秋居言怀
古诗《秋居言怀》宋·释保暹,默默疏林下,独知秋气浓。半生犹是客,昨夜更闻蛩。吟苦人成癖,年衰自长慵。终期拂衣去,江上有诸峰。
-
寄从弟
古诗《寄从弟》宋·释保暹,天外迹如萍,何人慰远情。烟霄滞秋荐,水国废春耕。旅梦寒应断,吟髭白恐生。无因话消息,一雁度江城。
-
重登文兆师水阁
古诗《重登文兆师水阁》宋·释保暹,重来久凭栏,临水景多閒。高树下残照,寒潮平远山。夜吟长负宿,秋病几思閒。早晚离城里,从兹寄掩关。
-
老僧
古诗《老僧》宋·释保暹,鬓毛垂似雪,无语答闲人。拥衲坐终日,浮生知几春。乘船应梦越,提锡记游秦。半夜寒堂掩,磬声闻四邻。
-
书惟凤师壁
古诗《书惟凤师壁》宋·释保暹,草径通深院,秋来心更闲。城中无旧识,门外是他山。究寂生吟思,持斋得病颜。寒宵多约我,静话出人间。
-
登芜城古台
古诗《登芜城古台》宋·释保暹,无处堪高望,城边上古台。穷秋人独立,落日雁空回。地险千峰出,霜严万木摧。迟吟不能下,满眼是尘埃。
-
江行
古诗《江行》宋·释保暹,渺渺沈清际,回头望即赊。幽禽飞共阔,野客泛无涯。浦暗微分树,滩遥半涨沙。今宵应有月,重得宿芦花。
-
寄白阁元贞
古诗《寄白阁元贞》宋·释保暹,一闻归白阁,更不入长安。绝顶无人上,西风彻夜寒。悬崖乘雪度,飞瀑过云看。应念驰名者,青门得路难。
-
寄行肇上人
古诗《寄行肇上人》宋·释保暹,旧隐湖西寺,青青千万峰。来书度深雪,归梦断疏钟。开口与时避,论心似我慵。流年共衰鬓,昨夜又闻蛩。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
早秋閒寄宇昭
古诗《早秋閒寄宇昭》宋·释保暹,窗虚枕簟明,微觉早凉生。深院无人语,长松滴雨声。诗来禅外得,愁入静中平。远念西林下,相思合慰情。
-
寄徐任
古诗《寄徐任》宋·释保暹,乡园书久断,寒夜起归心。远路秦关外,啼猿剑树深。贫游年暗改,醉卧月空沈。几夕疏林下,相思废静吟。
-
送蒋白归越
古诗《送蒋白归越》宋·释保暹,会稽连照水,归意两何亲。山影到平地,湖光生四邻。虚窗寒对晓,孤棹远浮春。未可从耕钓,青云懒致身。
-
送人自阙下归天柱
古诗《送人自阙下归天柱》宋·释保暹,却归天柱峰前去,高谢浮名似了心。林下孤灯一声磬,青猿啼断白云深。
-
宿宇昭师房
古诗《宿宇昭师房》宋·释保暹,与我难忘旧,多期宿此房。眠云归未得,静夜话空长。草际沈萤影,杉西露月光。天明共无寐,南去水茫茫。
-
磻溪
古诗《磻溪》宋·释保暹,不肯随波自直钩,一朝以道佐成周。后来亦有人于此,只把渔竿空白头。
-
巴江秋夕
古诗《巴江秋夕》宋·释保暹,巴水寒声去渺茫,半空云树落秋光。离人此夜和愁宿,不听啼猿亦断肠。
-
忆松江
古诗《忆松江》宋·释保暹,曾向长洲泛渺漫,沈青空阔鸟飞难。平沙杳杳夜潮落,别浦依依秋树寒。闲浸客亭浮去棹,冷淹渔屋漾垂竿。归心早晚悬帆到,是处僧楼更上看。
-
途次望太行山
古诗《途次望太行山》宋·释保暹,盘影遮空黑,愁生入望赊。高来难客路,深去断人家。翠死寒溪水,香残别洞花。今宵何处宿,山口日将斜。
-
金陵怀古
古诗《金陵怀古》宋·释保暹,石城秋月满,烟水冷萧萧。战气悲千古,歌声散六朝。萤飞宫草暗,霜白井桐凋。竟日秦淮上,思贤莫可招。