-
颂古二十四首·其七
古诗《颂古二十四首·其七》宋·释胜,陆亘回珠转玉,南泉换斗移星。花阴满地日午,梦觉流莺一声。
-
颂古七首·其七
古诗《颂古七首·其七》宋·释胜,乙巳大人丘,丛林为寇雠。利牙如剑戟,生杀有来由。
-
颂古二十四首·其五
古诗《颂古二十四首·其五》宋·释胜,无业何太切,白云何太孤。胡须将谓赤,更有赤须胡。
-
颂古七首·其三
古诗《颂古七首·其三》宋·释胜,脚踏清波分华岳,手擎红日转重云。徒劳谩费干戈力,究竟还归有道君。
-
颂古七首·其一
古诗《颂古七首·其一》宋·释胜,无量妙义皆周匝,旋乾转坤为一合。当阳横按笑中刀,犹欠顶门上一踏。
-
颂古二十四首·其六
古诗《颂古二十四首·其六》宋·释胜,就身打劫壮吾曹,唤得贤侯智眼高。忿色不知何处去,珠回玉转透云袍。
-
颂古二十四首·其十二
古诗《颂古二十四首·其十二》宋·释胜,握七星刀寻作者,倒司农印对冤雠。当阳一句分宾主,九曲黄河水逆流。
-
颂古二十四首·其二十一
古诗《颂古二十四首·其二十一》宋·释胜,开口便见胆,工夫傲东鲁。昔于豆子山,也解打瓦鼓。
-
颂古七首·其二
古诗《颂古七首·其二》宋·释胜,汉祖拜将务决胜,非韩谁敢当兹任。赤幡高竖化城降,星在盘兮不在秤。
-
颂古七首·其六
古诗《颂古七首·其六》宋·释胜,许由临岸洗耳,巢父不饮牛水。侍者亲入帝乡,赵州只在草里。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂古二十四首·其十六
古诗《颂古二十四首·其十六》宋·释胜,一个铁额铜头,一人三头六臂。二俱借人鼻孔,却与洞山出气。
-
颂古二十四首·其九
古诗《颂古二十四首·其九》宋·释胜,披蓑侧笠千峰上,引水浇蔬五老前。中有瓜田难纳履,睦州倒退在傍边。
-
颂古二十四首·其十八
古诗《颂古二十四首·其十八》宋·释胜,鸡作苍鹰拿鳖鼻,鸭为金翅作狞龙。空王以此垂洪范,锦上铺花知几重。
-
颂古二十四首·其十五
古诗《颂古二十四首·其十五》宋·释胜,佛法无情报尔曹,忽生忽杀在吹毛。若教韩信得妙诀,自是深明防汉高。
-
颂古七首·其四
古诗《颂古七首·其四》宋·释胜,借路经过无面目,因邪打正有拳头。衲僧门下无干涉,徒用精金换得鍮。
-
颂古二十四首·其二十
古诗《颂古二十四首·其二十》宋·释胜,猫全食血功,虎备起尸杀。无奈何舅何,不传上树诀。
-
颂古二十四首·其二
古诗《颂古二十四首·其二》宋·释胜,心佛物兮俱不是,坐断舌头除药忌。横拈倒用总由他,活捉魔群穿却鼻。
-
颂古二十四首·其二十三
古诗《颂古二十四首·其二十三》宋·释胜,先祖滔滔无固必,后人悱悱有雌雄。巨灵抬手无多子,分破华山千万重。
-
颂古二十四首·其十九
古诗《颂古二十四首·其十九》宋·释胜,展事无回互,投机通一线。洞山无眼筋,入地狱如箭。
-
颂古二十四首·其二十二
古诗《颂古二十四首·其二十二》宋·释胜,铁馅价难穷,谁知屈味浓。法幢光祖域,正董在胸中。