-
游岳林寺
古诗《游岳林寺》唐·方干,投閒犹自喜,古刹剡东寻。祗树随僧老,龙溪绕岸深。楼高春色晚,天近日光阴。共笑家声旧,何时解盍簪。
-
李侍御上虞别业
古诗《李侍御上虞别业》唐·方干,满目亭台嘉木繁,燕蝉吟语不为喧。昼潮势急吞诸岛,暑雨声回露半村。真为援毫方掩卷,常因按曲便开尊。若将明月为俦侣,应把清风遗子孙。绣羽惊弓离果...
-
称心寺中岛
古诗《称心寺中岛》唐·方干,水木深不极,似将星汉连。中州唯此地,上界别无天。雪折停猿树,花藏浴鹤泉。师为终老意,日日复年年。
-
收两京后还上都兼访一二亲故
古诗《收两京后还上都兼访一二亲故》唐·方干,离堂千里客,归骑五陵人。路转函关晚,烟开上苑新。天涯将野服,阙下见乡亲。问得存亡事,裁诗寄海滨。
-
赠功成将
古诗《赠功成将》唐·方干,定难在明略,何曾劳战争。飞书谕强寇,计日下重城。深雪移军夜,寒笳出塞情。苦心殊易老,新发早年生。
-
送许温
古诗《送许温》唐·方干,壮岁分深切,少年心正同。当闻千里去,难遣一尊空。翳烛蒹葭雨,吹帆橘柚风。明年见亲族,尽集在怀中。
-
尚书新创敌楼二首·其二
古诗《尚书新创敌楼二首·其二》唐·方干,异境永为欢乐地,歌钟夜夜复年年。平明旭日生床底,薄暮残霞落酒边。虽向槛前窥下界,不知窗里是中天。直须分付丹青手,画出旌幢绕谪仙。
-
赠喻凫
古诗《赠喻凫》唐·方干,所得非众语,众人那得知。才吟五字句,又白几茎髭。月阁欹眠夜,霜轩正坐时。沈思心更苦,恐作满头丝。
-
思越中旧游寄友
古诗《思越中旧游寄友》唐·方干,甸外山川无越国,依稀只似剑门西。镜中叠浪摇星斗,城上繁花咽鼓鼙。断臂青猿啼玉笥,成行白鸟下耶溪。此中曾是同游处,迢递寻君梦不迷。
-
思桐庐旧居便送鉴上人
古诗《思桐庐旧居便送鉴上人》唐·方干,莫道东南路不赊,思归一步是天涯。林中夜半双台月,洲上春深九里花。绿树绕村含细雨,寒潮背郭卷平沙。闻师却到乡中去,为我殷勤谢酒家。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
献王大夫二首·其一
古诗《献王大夫二首·其一》唐·方干,都缘声价振皇州,高卧中条不自由。早副急徵来凤沼,常陪内宴醉龙楼。锵金五字能援笔,钓玉三年信直钩。必恐借留终不遂,越人相顾已先愁。
-
赠李支使
古诗《赠李支使》唐·方干,药成平地是寥天,三十人中最少年。白雪振声来辇下,青云开路到床前。公卿位近应翘足,荀宋才微可拍肩。一等孔门为弟子,愚儒独自赋归田。
-
赠会稽杨长官
古诗《赠会稽杨长官》唐·方干,直钩终日竟无鱼,钟鼓声中与世疏。若向湖边访幽拙,萧条四壁是闲居。
-
哭胡圭
古诗《哭胡圭》唐·方干,才高登上第,孝极殁庐茔。一命何无定,片言徒有声。故园花自发,新冢月初明。寂寞重泉里,岂知春物荣。
-
客行
古诗《客行》唐·方干,藕叶缀为衣,东西泣路岐。乡心日落后,身计酒醒时。触目多添感,凝情足所思。羁愁难尽遣,行坐一低眉。
-
白艾原客
古诗《白艾原客》唐·方干,原上桑柘瘦,再来还见贫。沧州几年隐,白发一茎新。败叶平空堑,残阳满近邻。闲言说知己,半是学禅人。
-
赠许牍山人
古诗《赠许牍山人》唐·方干,才子醉更逸,一吟倾一觞。支颐忍有得,摇笔便成章。王粲实可重,祢衡争不狂。何时应会面,梦里是潇湘。
-
再游云门
古诗《再游云门》唐·方干,岭头云向窗中起,砌下泉从石上来。僧老终无出山意,岩猿涧鸟莫相猜。
-
赠邻居袁明府
古诗《赠邻居袁明府》唐·方干,隔竹每呼皆得应,二心亲熟更如何。文章锻鍊犹相似,年齿参差不校多。雨后卷帘看越岭,更深欹枕听湖波。朝昏幸得同醒醉,遮莫光阴自下坡。
-
赠李郢端公
古诗《赠李郢端公》唐·方干,非唯孤峭与世绝,吟处斯须能变通。物外搜罗归大雅,毫端剪削有馀功。山川正气侵灵府,雪月清辉引思风。别得人间上升术,丹霄路在五言中。