-
中路寄喻凫先辈
古诗《中路寄喻凫先辈》唐·方干,求名如未遂,白首亦难归。送我尊前酒,典君身上衣。寒芜随楚尽,落叶渡淮稀。莫叹干时晚,前心岂便非。
-
夏日登灵隐寺后峰
古诗《夏日登灵隐寺后峰》唐·方干,绝顶无烦暑,登临三伏中。深萝难透日,乔木更含风。山叠云霞际,川倾世界东。那知兹夕兴,不与古人同。
-
陈式水墨山水
古诗《陈式水墨山水》唐·方干,造化有功力,平分归笔端。溪如冰后听,山似烧来看。立意雪髯出,支颐烟汗乾。世间从尔后,应觉致名难。
-
题玉笥山强处士
古诗《题玉笥山强处士》唐·方干,酒里藏身岩里居,删繁自是一家书。世人呼尔为渔叟,尔学钓璜非钓鱼。
-
经周处士故居
古诗《经周处士故居》唐·方干,愁吟与独行,何事不伤情。久立钓鱼处,唯闻啼鸟声。山蔬和草嫩,海树入篱生。吾在兹溪上,怀君恨不平。
-
叙钱塘异胜
古诗《叙钱塘异胜》唐·方干,暖景融融寒景清,越台风送晓钟声。四郊远火烧烟月,一道惊波撼郡城。夜雪未知东岸绿,春风犹放半江晴。谢公吟处依稀在,千古无人继盛名。
-
上郑员外
古诗《上郑员外》唐·方干,为郡至公兼至察,古今能有几多人。忧民一似清吟苦,守节还如未达贫。利刃从前堪切玉,澄潭到底不容尘。潜夫岂合干旌旆,甘棹渔舟下钓纶。
-
赠东溪贫道
古诗《赠东溪贫道》唐·方干,非唯剑鹤独难留,触事皆闻被债收。赖是豪家念寒馁,却还渔岛与渔舟。
-
献王大夫二首·其二
古诗《献王大夫二首·其二》唐·方干,功成犹自更行春,塞路旌旗十里尘。只用篇章为教化,不知夷夏望陶钧。金章照耀浮光动,玉面生狞细步匀。历任圣朝清峻地,至今依是少年身。
-
旅次钱塘
古诗《旅次钱塘》唐·方干,此地似乡国,堪为朝夕吟。云藏吴相庙,树引越山禽。潮落海人散,钟迟秋寺深。我来无旧识,谁见寂寥心。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
陈秀才亭际木兰
古诗《陈秀才亭际木兰》唐·方干,昔见初栽日,今逢成树时。存思心更感,绕看步还迟。蝶舞摇风蕊,莺啼含露枝。裴回不忍去,应与醉相宜。
-
途中逢进士许巢
古诗《途中逢进士许巢》唐·方干,声望去已远,门人无不知。义行相识处,贫过少年时。妨寐夜吟苦,爱闲身达迟。难求似君者,我去更逢谁。
-
登雪窦僧家
古诗《登雪窦僧家》唐·方干,登寺寻盘道,人烟远更微。石窗秋见海,山霭暮侵衣。众木随僧老,高泉尽日飞。谁能厌轩冕,来此便忘机。
-
别喻凫
古诗《别喻凫》唐·方干,知心似古人,岁久分弥亲。离别波涛阔,留连槐柳新。蟆陵寒贳酒,渔浦夜垂纶。自此星居后,音书岂厌频。
-
赠会稽张少府
古诗《赠会稽张少府》唐·方干,高节何曾似任官,药苗香洁备常餐。一分酒户添犹得,五字诗名隐即难。笑我无媒生鹤发,知君有意忆渔竿。明年莫便还家去,镜里云山且共看。
-
桐庐江阁
古诗《桐庐江阁》唐·方干,风烟百变无定态,缅想画人虚损心。卷箔槛前沙鸟散,垂钩床下锦鳞沈。白云野寺凌晨磬,红树孤村遥夜砧。此地四时抛不得,非唯盛暑事开襟。
-
送沛县司马丞之任
古诗《送沛县司马丞之任》唐·方干,举酒一相劝,逢春聊尽欢。羁游故交少,远别后期难。路上野花发,雨中青草寒。悠悠两都梦,小沛与长安。
-
书法华寺上方禅壁
古诗《书法华寺上方禅壁》唐·方干,砌下松巅有鹤栖,孤猿亦在鹤边啼。卧闻雷雨归岩早,坐见星辰去地低。一径穿缘应就郭,千花掩映似无溪。是非生死多忧恼,此日蒙师为破迷。
-
赠五牙山人洗修白
古诗《赠五牙山人洗修白》唐·方干,变通唯在片时间,此事全由一粒丹。若取寿长延至易,如嫌地远缩何难。先生阔别能轻举,弟子才来学不餐。箧里生尘是闲药,外沾犹可救衰残。
-
郭中山居
古诗《郭中山居》唐·方干,莫见一瓢离树上,犹须四壁在林间。沉吟不寐先闻角,屈曲登高自有山。溅石迸泉听未足,亚窗红果卧堪攀。公卿若便遗名姓,却与禽鱼作往还。