唐朝后期名将、诗人
〔唐代〕高骈
古诗《马嵬驿》唐·高骈,玉颜虽掩马嵬尘,冤气和烟锁渭津。蝉鬓不随銮驾去,至今空感往来人。
古诗《边方春兴》唐·高骈,草色青青柳色浓,玉壶倾酒满金钟。笙歌嘹亮随风去,知尽关山第几重。
古诗《送春》唐·高骈,水浅鱼争跃,花深鸟竞啼。春光看欲尽,判却醉如泥。
古诗《风筝》唐·高骈,夜静弦声响碧空,宫商信任往来风。依稀似曲才堪听,又被移将别调中。
古诗《山亭夏日》唐·高骈,绿树阴浓夏日长,楼台倒影入池塘。水晶帘动微风起,满架蔷薇一院香。
古诗《对雪》唐·高骈,六出飞花入户时,坐看青竹变琼枝。如今好上高楼望,盖尽人间恶路岐。