-
吊贾岛二首·其一
古诗《吊贾岛二首·其一》唐·曹松,先生不折桂,谪去抱何冤。已葬离燕骨,难招入剑魂。旅坟低却草,稚子哭胜猿。冥寞如搜句,宜邀贺监论。
-
塞上
古诗《塞上》唐·曹松,边寒来所阔,今日复明朝。河凌坚通马,胡云缺见雕。砂中程独泣,乡外隐谁招。回首若经岁,灵州生柳条。
-
吊李翰林
古诗《吊李翰林》唐·曹松,李白虽然成异物,逸名犹与万方传。昔朝曾侍玄宗侧,大夜应归贺监边。山木易高迷故垄,国风长在见遗篇。投金渚畔春杨柳,自此何人系酒船。
-
南游
古诗《南游》唐·曹松,直到南箕下,方谙涨海头。君恩过铜柱,戎节限交州。犀占花阴卧,波冲瘴色流。远夷非不乐,自是北人愁。
-
赠道人
古诗《赠道人》唐·曹松,住山因以福为庭,便向山中隐姓名。阆苑驾将雕羽去,洞天赢得绿毛生。日边肠胃餐霞火,月里肌肤饮露英。顾我从来断浮浊,拟驱鸡犬上三清。
-
霍山
古诗《霍山》唐·曹松,七千七百七十丈,丈丈藤萝势入天。未必展来空似翅,不妨开去也成莲。月将河汉分岩转,僧与龙蛇共窟眠。直是画工须阁笔,况无名画可流传。
-
信州闻通寺题僧砌下泉
古诗《信州闻通寺题僧砌下泉》唐·曹松,细声从峤足,幽淡浸香墀。此境未开日,何人初见时。耗痕延黑藓,净罅吐微澌。应有乔梢鹤,下来当饮之。
-
访山友
古诗《访山友》唐·曹松,一径通高屋,重云翳两原。山寒初宿顶,泉落未知根。急雨洗荒壁,惊风开静门。听君吟废夜,苦却建溪猿。
-
送僧入蜀过夏
古诗《送僧入蜀过夏》唐·曹松,师言结夏入巴峰,云水回头几万重。五月峨眉须近火,木皮领重只如冬。
-
道中
古诗《道中》唐·曹松,出门嗟世路,何日朴风归。是处太行险,□□应解飞。主人厚薄礼,客子新故衣。所以浇浮态,多令行者违。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
都门送许棠东归
古诗《都门送许棠东归》唐·曹松,旧客东归远,长安诗少朋。去愁分碛雁,行计逐乡僧。华岳无时雪,黄河漫处冰。知辞国门路,片席认西陵。
-
林下书怀寄建州李频员外
古诗《林下书怀寄建州李频员外》唐·曹松,一从诸事懒,海上迹宜沉。吾道不当路,鄙人甘入林。云垂方觅鹤,月湿始收琴。水石南州好,谁陪刻骨吟。
-
贻住山僧
古诗《贻住山僧》唐·曹松,罢讲巡岩坞,无穷得野情。腊高犹伴鹿,夏满不归城。云朵缘崖发,峰阴截水清。自然双洗耳,唯任白毫生。
-
浙右赠陆处士
古诗《浙右赠陆处士》唐·曹松,静节灌园馀,得非成隐居。长当庚子日,独拜五经书。白浪吹亡国,秋霜洗大虚。门前是京口,身外不营储。
-
别湖上主人
古诗《别湖上主人》唐·曹松,门系钓舟云满岸,借君幽致坐移旬。湖村夜叫白芜雁,菱市晓喧深浦人。远水日边重作雪,寒林烧后别生春。不辞更住醒还醉,太一东峰归梦频。
-
晨起
古诗《晨起》唐·曹松,晓色教不睡,卷帘清气中。林残数枝月,发冷一梳风。并鸟含钟语,欹荷隔雾空。莫疑营白日,道路本无穷。
-
书怀
古诗《书怀》唐·曹松,默默守吾道,望荣来替愁。吟诗应有罪,当路却如雠。陆海傥难溺,九霄争便休。敢言名誉出,天未白吾头。
-
答匡山僧赠楖栗杖
古诗《答匡山僧赠楖栗杖》唐·曹松,栗杖出匡顶,百中无一枝。虽因野僧得,犹畏岳神知。画月冷光在,指云秋片移。宜留引蹇步,他日访峨嵋。
-
猿
古诗《猿》唐·曹松,曾宿三巴路,今来不愿听。云根啼片白,峰顶掷尖青。护果憎禽啄,栖霜觑叶零。唯应卧岚客,怜尔傍岩扃。
-
石头怀古
古诗《石头怀古》唐·曹松,日月出又没,台城空白云。虽宽百姓土,渐缺六朝坟。禾黍是亡国,山河归圣君。松声骤雨足,几寺晚钟闻。