-
古行宫
古诗《古行宫》唐·章孝标,瓦烟疏冷古行宫,寂寞朱门反锁空。残粉水银流砌下,堕环秋月落泥中。莺传旧语娇春日,花学严妆妒晓风。天子时清不巡幸,只应鸾凤集梧桐。
-
淮南李相公绅席上赋春雪
古诗《淮南李相公绅席上赋春雪》唐·章孝标,六出花飞处处飘,黏窗著砌上寒条。朱门到晓难盈尺,尽是三军喜气消。
-
小松
古诗《小松》唐·章孝标,爪叶鳞条龙不盘,梳风幕翠一庭寒。莫言只是人长短,须作浮云向上看。
-
梦乡
古诗《梦乡》唐·章孝标,家住吴王旧苑东,屋头山水胜屏风。寻常梦在秋江上,钓艇游扬藕叶中。
-
曹娥庙
古诗《曹娥庙》唐·章孝标,孝女魂兮何所之,故园遗庙两堪悲。岭头霞散漫涂脸,江口月沈难画眉。恨迹未消云黯黯,愁痕长在浪漪漪。人间荣谢不回首,千载波涛丧色丝。
-
长安秋夜
古诗《长安秋夜》唐·章孝标,田家无五行,水旱卜蛙声。牛犊乘春放,儿童候暖耕。池塘烟未起,桑柘雨初晴。岁晚香醪熟,村村自送迎。
-
及第后寄广陵故人
古诗《及第后寄广陵故人》唐·章孝标,及第全胜十政官,金鞍镀了出长安。马头渐入扬州郭,为报时人洗眼看。
-
初及第归酬孟元翊见赠
古诗《初及第归酬孟元翊见赠》唐·章孝标,六年衣破帝城尘,一日天池水脱鳞。未有片言惊后辈,不无惭色见同人。每登公宴思来日,渐听乡音认本身。何幸致诗相慰贺,东归花发杏桃春。
-
日者
古诗《日者》唐·章孝标,十指中央了五行,说人休咎见前生。我来本乞真消息,却怕呵钱卦欲成。
-
骆谷行
古诗《骆谷行》唐·章孝标,扪云袅栈入青冥,鞿马铃骡傍日星。仰踏剑棱梯万仞,下缘冰岫杳千寻。山花织锦时聊看,涧水弹琴不暇听。若比争名求利处,寻思此路却安宁。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送张孝廉归吴
古诗《送张孝廉归吴》唐·章孝标,吴将勤苦见高科,艺至春官不奈何。想得江南诸父老,因君鞭鞑子孙多。
-
饥鹰词
古诗《饥鹰词》唐·章孝标,遥想平原兔正肥,千回砺吻振毛衣。纵令啄解丝绦结,未得人呼不敢飞。
-
瀑布
古诗《瀑布》唐·章孝标,秋河溢长空,天洒万丈布。深雷隐云壑,孤电挂岩树。沧溟晓喷寒,碧落晴荡素。非趋下流急,势使不得住。
-
鲤鱼
古诗《鲤鱼》唐·章孝标,眼似真珠鳞似金,时时动浪出还沈。河中得上龙门去,不叹江湖岁月深。