-
王良百一诗 其四十五
古诗《王良百一诗 其四十五》唐·徐成,大抵怕青黑,兼忧喘息粗。神功也不救,迟治气全无。
-
王良百一诗 其八十六
古诗《王良百一诗 其八十六》唐·徐成,肾黄肾脉肿,积冷致如然。还须熁腰上,以此出顽涎。
-
王良百一诗 其九十七
古诗《王良百一诗 其九十七》唐·徐成,冷病缘草结,脓多疮口寒。乳香并附子,贴此始应看。
-
王良百一诗 其六十二
古诗《王良百一诗 其六十二》唐·徐成,尾揭遍身硬,耳肾闪骨生。此风从后得,暖处勿吹惊。
-
王良百一诗 其二十
古诗《王良百一诗 其二十》唐·徐成,担耳驼鬃项,虽然毛病殊。更若兼鳌尾,有实不如无。
-
王良百一诗 其一 略相
古诗《王良百一诗 其一 略相》唐·徐成,耳小根一握,头长鼻要宽。能行三百里,解立四蹄攒。
-
王良百一诗 其四十
古诗《王良百一诗 其四十》唐·徐成,卒热传肝肺,尪羸也易推。奈何双目暗,得较也何时。
-
王良百一诗 其八十五
古诗《王良百一诗 其八十五》唐·徐成,急慢肠黄候,患时俱一般。慢时一月多,急则当时间。
-
王良百一诗 其三十七
古诗《王良百一诗 其三十七》唐·徐成,不可全凭药,时闻亦用针。频抽口鼻血,脑热勿令侵。
-
王良百一诗 其九十二
古诗《王良百一诗 其九十二》唐·徐成,贴疮须用药,艾炙且令焦。乾姜将入内,根出始方消。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
王良百一诗 其八十九
古诗《王良百一诗 其八十九》唐·徐成,骡马缘风热,因此作你黄。涂药教驹匝,切恐结成囊。
-
王良百一诗 其五十四
古诗《王良百一诗 其五十四》唐·徐成,若作如斯候,切在细推寻。如逢肾脉上,多应肠入阴。
-
王良百一诗 其五十五
古诗《王良百一诗 其五十五》唐·徐成,识得寻常病,便须用橘皮。槟榔为第一,葱油最相宜。
-
王良百一诗 其五十九
古诗《王良百一诗 其五十九》唐·徐成,忽伤粪如水,赤黄气息腥。饶医能用药,口色怕微青。
-
王良百一诗 其一○八
古诗《王良百一诗 其一○八》唐·徐成,□牙初出肉,俗言五六春。至老或不生,须凭区臼真。
-
王良百一诗 其六十一 疗风
古诗《王良百一诗 其六十一 疗风》唐·徐成,有伤即为急,无伤呼为慢。先针喉脉血,亦须先由汗。
-
王良百一诗 其一○六
古诗《王良百一诗 其一○六》唐·徐成,向南马齿口,野放咬山多。区臼虽先破,莫言齿岁过。
-
王良百一诗 其三十一 眼病
古诗《王良百一诗 其三十一 眼病》唐·徐成,一切眼昏瘴,皆因热所伤。莫令肝脏冷,泪出转难当。
-
王良百一诗 其八十八
古诗《王良百一诗 其八十八》唐·徐成,□黄不用针,涂药妙能深。涓石并葶苈,橘皮使蔚金。
-
王良百一诗 其一○三
古诗《王良百一诗 其一○三》唐·徐成,齿如十二月,□牙象四时。二十四气足,伯乐视为规。