-
阳春谣
古诗《阳春谣》宋·曹勋,临东皇,万物昌。君陶唐,宣重光。臣皋夔,熙元良。协三辰,抚万方,物无夭扎人无伤。人无伤,繄元良。锡以景福滋瀼瀼,吾君欣欣兮臻乐康。
-
和贺参政与应宣教诗应居与坟庐相近
古诗《和贺参政与应宣教诗应居与坟庐相近》宋·曹勋,庵外山高水不穷,庵中道德与时隆。岂图宝所千峰静,得奉清言一笑同。幽筑禅扉俱不远,水光萝月冷相通。它年更约稽山老,共棹西溪十里风。
-
答赵周卿
古诗《答赵周卿》宋·曹勋,柴扃小隐二林间,德有邻兮迹遂安。天派发源公隽秀,客情催老我蹒跚。松留日脚秋烟薄,塔响风銮夜月寒。颇喜笑谈皆自在,兵戈聚首盖良难。
-
和范倅十首·其六
古诗《和范倅十首·其六》宋·曹勋,喧喧暮雀啅寒枝,夜雪澄光入锦帷。示病维摩元不病,要收好语入新诗。
-
和谢参政卜宅
古诗《和谢参政卜宅》宋·曹勋,数篇隃寄梵王宫,玉立高寒并两峰。亹亹诗章烦护惜,时时情话忆过从。雪残苍岭野云暗,花著疏梅春意浓。它日庵居定相奉,半山松竹更谁容。
-
陇头吟·其二
古诗《陇头吟·其二》宋·曹勋,兵满天山雪满衣,汉家都护拥旌旗。衔枚一夜袭疏勒,度陇生兵尽潜出。不得戎王誓不归,归时杨柳正依依。正依依,占春色,与君同醉花阴侧。
-
邯郸才人嫁为厮养卒妇
古诗《邯郸才人嫁为厮养卒妇》宋·曹勋,落叶逐惊风,落花逐流水。漂零无定端,寄托随所委。朝荣瑶圃中,暮落穷辙里。岂不恶糟糠,岂不愿罗绮。罗绮闭深宫,嫉妒交相靡。糟糠守穷庐,苦乐同终...
-
再答前韵二首·其一
古诗《再答前韵二首·其一》宋·曹勋,不裘而暖得横披,绝叫西昆不复诗。耸入山容成紫障,暖回玉糁缀繁枝。从知公有青云士,聊欲文成黄绢辞。但得锦囊风月在,胸中佳处未妨痴。
-
过淮值雨偶成呈王枢密
古诗《过淮值雨偶成呈王枢密》宋·曹勋,明日立秋秋色至,向晚雨随大风起。翻盆如麻不足喻,倒海倾江差可拟。高林老木亚复折,帘幕颓垣纷若委。须臾霁色上南山,落日烧云照淮水。
-
山居杂诗·平生不能棋
古诗《山居杂诗·平生不能棋》宋·曹勋,平生不能棋,遇棋亦辄喜。从来号万户,知生不救死。多见国手说,得先乃妙理。更有末后著,此著知者几。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
杂诗二十七首·其二十四
古诗《杂诗二十七首·其二十四》宋·曹勋,轻雷隐隐初惊梦,小雨疏疏巧润花。正是暄和好春色,常将诗酒赏年华。
-
远如期
古诗《远如期》宋·曹勋,约指金环瘦不持,罗衣宽尽减腰围。红芳坐消歇,王孙归不归。
-
题扇二十四首·其十五
古诗《题扇二十四首·其十五》宋·曹勋,小楼连苑碧山前,终日凉生枕簟边。自是西湖秋更好,水光山色接长天。
-
陇头水
古诗《陇头水》宋·曹勋,陇头之水兮,不可以溅衣。陇头之云兮,不可以同归。事行役兮无已时。无已时,千里万里从旌旗。风雨惨惨兮寒且饥,陇头之水兮鸣声悲。
-
跋仲营子母马二首·其一
古诗《跋仲营子母马二首·其一》宋·曹勋,苜蓿枯时霜雪深,崚嶒瘦骨病侵寻。高蹄岂复腾骧意,眵目终存舐犊心。
-
夜坐偶成
古诗《夜坐偶成》宋·曹勋,雪后清寒砚已冰,地炉火冷拨疏星。夜深何物闲相伴,惟有纱笼一点灯。
-
虚飘飘
古诗《虚飘飘》宋·曹勋,虚飘飘,虚飘飘。禹门三级浪,仙子百花桥。雪霙轻作霰,檐溜冻成条。游丝千尺网春色,掣电一抹收远霄。虚飘飘,虚飘飘,此时幻聚犹坚牢。
-
王德言枢密生日十首·其十
古诗《王德言枢密生日十首·其十》宋·曹勋,八月凉秋草未斑,诞辰正近旧长安。客涂拜寿无琴奏,应念清辉玉臂寒。
-
题光武庙三首·其一
古诗《题光武庙三首·其一》宋·曹勋,陇蜀趋风泣向隅,征途殊喜读双趺。他年新载碑中语,百万俱摧历古无。
-
送徐正时之官赣州四首·其四
古诗《送徐正时之官赣州四首·其四》宋·曹勋,君方赣水赴除书,百舵横江信所扶。他日雁山新雁到,问先曾过赤城无。