-
春景明月逐人来
古诗《春景明月逐人来》宋·刘辰翁,人影光相乱,月明灯市开。依依随马去,故故逐人来。胜赏春三五,流光酒一杯。为君分绮席,同我上瑶台。扶路倾相就,分襟逝却回。玉山人醉矣,健到莫惊...
-
春景·落花香满泥·其一
古诗《春景·落花香满泥·其一》宋·刘辰翁,春去如流水,落花忙又忙。晴泥空满眼,陈迹尚馀香。无计留枝上,愁人香路旁。雨馀金谷土,风动马嵬囊。拾翠遗鸿爪,飞红入燕梁。遥怜妆堕马,寸步断人...
-
春景春燕巢林
古诗《春景春燕巢林》宋·刘辰翁,燕子故依人,重来迹已陈。主楼空舞地,林木自巢春。无复郊迎乙,惟应语诉辛。乾坤一枝土,风雨画梁身。荒草歌尘远,颓松社屋新。寻常空巷里,忆着旧家...
-
减字木兰花·玩月答蒙庵和词
古诗《减字木兰花·玩月答蒙庵和词》宋·刘辰翁,何须剪纸。依旧一团圆照水。莫倚空寒。柳下池边也只般。君何忽忽。宇宙人生都是客。月在云端。人自愁人不解看。
-
忆江南·赋所见
古诗《忆江南·赋所见》宋·刘辰翁,长欲语,欲语又蹉跎。已是厌听夷甫颂,不堪重省越人歌。孤负水云多。羞拂拂,懊恼自摩挲。残烛不教人径去,断云时有泪相和。恨恨欲如何。
-
忆秦娥·惊雷节
古诗《忆秦娥·惊雷节》宋·刘辰翁,惊雷节,梅花冉冉销成雪。销成雪,一年一度,为君肠绝。古人长恨中年别,馀年又过新正月。新正月,不堪临镜,不堪垂发。
-
菩萨蛮·湖南道中
古诗《菩萨蛮·湖南道中》宋·刘辰翁,黄鸡喔喔催人起,困不成眠窗似水。清露不曾寒,朝来起自难。家人当睡美,又忆归程几。不管湿阑干,芙蓉花自看。
-
浪淘沙·有感
古诗《浪淘沙·有感》宋·刘辰翁,无谓两眉攒,风雨春寒。池塘小小水漫漫。只为柳花无一点,忘了临安。何许牡丹残,客倚屏看。小楼面面是春山。日暮不知春去路,一带阑干。
-
水龙吟·征衫春雨纵横
古诗《水龙吟·征衫春雨纵横》宋·刘辰翁,征衫春雨纵横,可曾湿得飞花透。知君念我,溪南徙倚,谁家红袖。藉草成眠,簪花倚醉,狂歌扶手。叹故人何处,闻鹃堕泪,春去也、到家否。说与东风情事...
-
谒金门·惜春
古诗《谒金门·惜春》宋·刘辰翁,风又雨,春事自无多许。欲待柳花团作絮,柳花冰未吐。翠袖不禁春误,沈却绿烟红雾。将谓花寒留得住,一晴春又暮。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
大酺·春寒
古诗《大酺·春寒》宋·刘辰翁,任琐窗深、重帘闭,春寒知有人处。常年笑花信,问东风情性,是娇是妒。冰柳成须,吹桃欲削,知更海棠堪否。相将燕归又,看香泥半雪,欲归还误。漫低回...
-
秋景·鹭于飞·其一
古诗《秋景·鹭于飞·其一》宋·刘辰翁,沧洲开晚景,莽苍更依稀。有鹭从中起,于天尽处飞。数丝风冉冉,一片雪晖晖。外路迷乡国,天风起我衣。远游寻鹤侣,近不为鱼肥。西塞山边雨,渔蓑独自...
-
踏莎行·雨中观海棠
古诗《踏莎行·雨中观海棠》宋·刘辰翁,命薄佳人,情钟我辈。海棠开后心如碎。斜风细雨不曾晴,倚阑滴尽胭脂泪。恨不能开,开时又背。春寒只了房栊闭。待他晴后得君来,无言掩帐羞憔悴。
-
金缕曲·昨醉君家酒
古诗《金缕曲·昨醉君家酒》宋·刘辰翁,昨醉君家酒,从今十万八千场,未疏老友。人道水仙标格俊,不许梅花殿后。但赢得、一年年瘦。迤逦聚星楼上雪,待天风、浩荡重携手。酌君酒,献君寿。年...
-
临江仙·代贺丞相两国夫人生日并序
古诗《临江仙·代贺丞相两国夫人生日并序》宋·刘辰翁,丞相衮衣朝戏彩,年年庆事如新。尊前一笑共儿孙。人间传寿酒,天上送麒麟。缥缈祥烟连北阙,天颜有喜生春。蓬莱清浅海光平。今年初甲子,重试碧桃根。
-
摸鱼儿·辛巳自寿年五十
古诗《摸鱼儿·辛巳自寿年五十》宋·刘辰翁,是耶非、吾年如此,更痴更悔今昨。狂吟近日疏于酒,转似秋山瘦削。浑未觉。恁儿子门生,前度登高弱。情怀又恶。叹亲友中年,不堪离别,况复久零落。长...
-
秋景清辉玉臂寒
古诗《秋景清辉玉臂寒》宋·刘辰翁,待得清辉满,中秋两地看。丹心空自苦,玉臂故应寒。银汉成冰水,金波满露盘。西风罗袖薄,落月杵声残。身世谁知苦,裳衣客最单。关山同杜老,垂泪忆长...
-
秋景晒书
古诗《秋景晒书》宋·刘辰翁,芸香天上宴,不到野人居。见说星期夕,闲将腹晒书。笑人操犊鼻,容我辟蟫鱼。小勿欺椰子,中从著石渠。从他便是懒,乞汝巧相如。此日何堪负,馀暄献纳...
-
菩萨蛮·春日山行
古诗《菩萨蛮·春日山行》宋·刘辰翁,江波何似西湖曲,村烟相对峰南北。何处不青青,青青是汉茔。长亭芳草路,寒食谁家墓。旧日厌残红,人行九里松。
-
春景·绝域改春华·其二
古诗《春景·绝域改春华·其二》宋·刘辰翁,绝域魂堪断,风烟不可遮。至今疑梦事,举目改春华。此处吾为客,何言国与家。尚存他日泪,又看一年花。谷口迁莺语,都城御柳斜。茫茫皆汉土,无地种秦...