-
秋景·出逢危叶落·其二
古诗《秋景·出逢危叶落·其二》宋·刘辰翁,四顾欲何之,逢秋出自悲。万山青未了,一叶落何危。未肯哀穷巷,还因立别歧。有风惊槁木,如鸟坠高枝。梧柳同如此,江湖事可知。月明疏影出,踏踏露巢...
-
踏莎行·松偃成阴
古诗《踏莎行·松偃成阴》宋·刘辰翁,松偃成阴,荷香去暑。过溪似是东林路。不知宿昔有谁来,寺门同听催诗雨。北马依风,凉蝉咽暮。城门半带东陵圃。江南不是米元晖,无人更得沧洲趣。
-
念奴娇·寿陈静山,少吾一岁
古诗《念奴娇·寿陈静山,少吾一岁》宋·刘辰翁,洞房停烛,似新岁,数到上元时节。一盏屠苏千岁酒,添得新人罗列。昨日迎长,今朝献寿,赏团团佳月。永和春好,用之不竭嘉客。见说海上归来,有如瓜大...
-
夏景衣冷欲装绵
古诗《夏景衣冷欲装绵》宋·刘辰翁,老厌人间热,单衣就冷泉。不知清到骨,故欲转装绵。萝月满襟雪,松风半臂仙。顿疏桃竹莹,拟就柳花眠。倚倦思燕玉,全生愿蜀毡。温汤无去路,搔首听潺...
-
归朝歌
古诗《归朝歌》宋·刘辰翁,最是一人称好处。昨日小春留得住。梅花信信望东风,须待公归香满路。年时今已度。长是巴山深夜雨。宣又召,凯还簇簇,要见寿觞举。扫尽窝蜂闲绣斧。叠...
-
水调歌头·坐久语寂寞
古诗《水调歌头·坐久语寂寞》宋·刘辰翁,坐久语寂寞,泉响忽翻空。不知龙者为雨,雨者为成龙。看取交流万壑,不数飞来千丈,高屋总淙淙。是事等恶剧,裂石敢争雄。敲铿訇,扪滑仄,藉蒙茸。苍...
-
夏景清室夏含霜
古诗《夏景清室夏含霜》宋·刘辰翁,一室兰香满,阴阴夏木成。炎光虽自酷,霜意自含清。佩玉传风马,钩帘下水精。燕台无六月,楚户忽三更。冷袖藏冰藕,凉蟾满露茎。江湖无雁信,诗鬓自先...
-
秋景秋风白云飞
古诗《秋景秋风白云飞》宋·刘辰翁,风起秋尘外,山空海又围。疏疏黄叶外,渺渺白云飞。扫地驱残暑,林烟带落晖。空明仙仗过,夭矫玉龙归。中野悲游子,苍梧迎帝妃。回首汾水上,不觉泪沾...
-
临江仙·将孙生日赋
古诗《临江仙·将孙生日赋》宋·刘辰翁,二十年前此日,女兄庆我生儿。簪萱弄彩听孙啼。典衣沽美酒,数待冠昏时。乱后飘零独在,紫荆墓棘风吹。尊前万事莫寻思。儿童看有子,白发故应衰。
-
水调歌头·先生岂我辈
古诗《水调歌头·先生岂我辈》宋·刘辰翁,先生岂我辈,造物乃其徒。荷衣自放林壑,亦未弃银鱼。留得东篱晚节,笑倒龙山秃帽,一醉插茱萸。天下有大老,携手盍归乎。别头经,三昼梦,一编书。向...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
临江仙·闲居感旧
古诗《临江仙·闲居感旧》宋·刘辰翁,昔走都门终夜雨,明朝泥淖堪惊。疏疏点点忽鸡鸣。数峰青似染,快活早来晴。十五年间春梦断,乱山寒食清明。无人挑菜踏青行。青鸠啼雨外,闲听寺中声。
-
大圣乐·伤春
古诗《大圣乐·伤春》宋·刘辰翁,芳草如云,飞红似雨,卖花声过。况回首、洗马塍荒,更寒食、宫人斜闭,烟雨铜驼。提壶卢何所得酒,泥滑滑、行不得也哥哥。伤心处,斜阳巷陌,人唱西河...
-
洞仙歌·有客从余
古诗《洞仙歌·有客从余》宋·刘辰翁,有客从余,不计余无酒。袖有蟠桃为君寿。叹此桃再熟,也须年后。甚办得,转盼个偷桃手。菊潭三十斛,月又月添,天赋先生日更久。但黄杨长寸,闰年倒寸...
-
减字木兰花·东风似客
古诗《减字木兰花·东风似客》宋·刘辰翁,东风似客。醉里落花南又北。客似东风。携手斜阳一笑中。佳人怨我。不寄江南春一朵。我怨佳人。憔悴江南不似春。
-
忆江南·寿赵松庐
古诗《忆江南·寿赵松庐》宋·刘辰翁,添一岁,减一岁愁眉。若待一生昏嫁了,更须采药十年迟。昏嫁已随时。东家者,俎豆伴儿嬉。幸自少年场屋了,谁能匊淅数还炊。千岁是灵龟。
-
寄别孙潜斋
古诗《寄别孙潜斋》宋·刘辰翁,常笑唐衢生,一恸可以死。焉能流涕被面,日日别知己。又常笑朝鲜,无泪可沾巾,悲歌两语为我吴妇人。平生钟情重离别,一听《阳关》肠一绝。铜驼陌上会...
-
昭君怨·玩月
古诗《昭君怨·玩月》宋·刘辰翁,月出东山之上,长忆御街人唱。恨我不能琴,有琴心。徙倚秋波平莹,渐久玉肌清冷。待更下阑干,起来看。
-
行香子·次草窗忆古心公韵
古诗《行香子·次草窗忆古心公韵》宋·刘辰翁,玉立风尘,光动黄银。便谈文、也到夜分。无人烛下,壁上传神。记老婆心,寒士语,道人身。极意形容,下语难亲。更万分、无一分真。醉翁去后,往往愁人...
-
春景燕子家家入
古诗《春景燕子家家入》宋·刘辰翁,燕子来何晚,城春换物华。逢人能语语,随意入家家。故宇何堪恋,朱帘可得遮。王门深巷悄,谢墅夕阳斜。是处随芳草,无情似柳花。兴亡真阅遍,尽是主人...
-
水龙吟·寓兴和巽吾韵
古诗《水龙吟·寓兴和巽吾韵》宋·刘辰翁,何须银烛红妆,菜花总是曾留处。流觞事远,绕梁歌断,题红人去。绕蝶东墙,啼莺修竹,疏蝉高树。叹一春风雨,归来抱膝,怀往昔、自凄楚。遥望东门柳下...