-
木兰花慢·别云屋席间赋
古诗《木兰花慢·别云屋席间赋》宋·刘辰翁,午桥清夜饮,花露重、烛光寒。约处处行歌,朝朝买酒,典却朝衫。尊前自堪一醉,但落红、枝上不堪安。归去柳阴行月,酒醒画角声残。王官。难得似君闲。...
-
青玉案·暮春旅怀
古诗《青玉案·暮春旅怀》宋·刘辰翁,无肠可断听花雨,沉沉已是三更许,如此残红那得住。一春情绪,半生羁旅,寂寞空山语。霖铃不是相思阻,四十平分犹过五,渐远不知何杜宇。不如归去,不...
-
水调歌头·寿晏云心
古诗《水调歌头·寿晏云心》宋·刘辰翁,五五复五五,二八且重重。后天先甲如此,满月喜相逢。一日须倾三百,月小又输一日,不满九千钟。但愿客常满,莫问海尊空。赋长篇,赓短韵,剩谈丛。乱...
-
兰陵王·丁丑感怀和彭明叔韵
古诗《兰陵王·丁丑感怀和彭明叔韵》宋·刘辰翁,雁归北,渺渺茫茫似客。春湖里,曾见去帆,谁遣江头絮风息。千年记当日。难得。宽闲抱膝。兴亡事,马上飞花,看取残阳照亭驿。哀拍。愿归骨。怅毡帐何...
-
龙雾洲雪
古诗《龙雾洲雪》宋·刘辰翁,此处几人行,隔波摇暮晴。洲回江似玦,山远雪如城。离合看双橹,荒寒又一程。今年梅未醉,最觉别来轻。
-
秋景秋风生桂枝
古诗《秋景秋风生桂枝》宋·刘辰翁,又胜春风处,秋芳宇宙清。由来天路远,几许桂枝生。古道寒云色,空山落叶声。忽看金粟缀,如在蕊宫行。香入铜盘饮,根愁玉斧惊。小山人倚袖,延伫不胜...
-
清明日偶成
古诗《清明日偶成》宋·刘辰翁,海日高高天欲斜,断桥无复听呕哑。墓中酩酊已千载,陌上清明有几家。已老愈疏惟酒盏,更晴相觅是梅花。年年春怨深如昨,莫把无涯恨有涯。
-
夏景亭深到芰香
古诗《夏景亭深到芰香》宋·刘辰翁,十里荒寒地,亭空暑不侵。能令尘土外,更到芰荷深。水阁临风迥,莲舟隔浦寻。红妆风四面,翠倚月中心。此处闲搔首,何人泣露襟。拍浮宜有酒,乱挽碧筒...
-
最高楼·和咏雪
古诗《最高楼·和咏雪》宋·刘辰翁,非是雪,只是玉楼成。屑不尽云英。东边老树颓然折,西头稚柳爆然声。试平安,松丈丈,竹兄兄。有谁向、金船呼小玉,又谁怜、纸帐梦飞琼。怪疏影,坠娉...
-
谢客起早自嘲
古诗《谢客起早自嘲》宋·刘辰翁,笔起春如海,辞穷客到家。敲门嗔不应,只是隔梅花。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
秋景十日菊
古诗《秋景十日菊》宋·刘辰翁,一年看九九,十日见炎凉。菊有霜前操,人无节后香。就令无宿酒,也不似重阳。一夜寒英老,多情旧雨黄。帽如前度落,蝶更几时忙。我不知何夕,相收足晚...
-
秋景寒城菊自花
古诗《秋景寒城菊自花》宋·刘辰翁,菊满荒城道,馀生一笑难。地非行乐旧,花自向人寒。风雨何登览,江山共屈蟠。无人簪帽去,有蝶绕篱看。此处尤堪赏,明朝已是残。渊明生晋晚,不及禊高...
-
许练师携手求题
古诗《许练师携手求题》宋·刘辰翁,养就金童姹女精,松风萝月寄闲情。广寒桂树商飙起,咫尺浮黎白玉京。
-
秋景闭门感秋风
古诗《秋景闭门感秋风》宋·刘辰翁,世路故当穷,兴亡一转蓬。闭门羞俗子,仰屋感秋风。旧日施行马,如今掩候虫。瞭然一叶下,从此万山空。岁月玄蝉槁,乾坤白雁通。荒凉今又在,吹笛月明...
-
秋景·月色醉远客·其二
古诗《秋景·月色醉远客·其二》宋·刘辰翁,远客坐长夜,缠绵月色留。明知不是醉,为尔更无愁。玉雪三千界,金波十二楼。谪仙迷采石,小杜在扬州。雁背如流水,蛾眉也白头。一声长啸起,满眼故山...
-
秋景窗空雨声晚
古诗《秋景窗空雨声晚》宋·刘辰翁,枕上闻秋雨,愁声万古同。孰知残夜晓,冷浸一窗空。窈窕闲筝雁,交疏结网虫。卧听千叶雨,不似五更风。渭水人分内,巴山客梦中。山城清漏断,惟是滴梧...
-
秋景芙蓉红岸湿
古诗《秋景芙蓉红岸湿》宋·刘辰翁,岸柳似衰容,高花忽数重。红光荡人意,清露湿芙蓉。秾丽秋深见,攀翻木末逢。便疑江濯锦,不是隰游龙。寒倚惊裙溅,云归悄梦踪。霜风多意思,残日挂高...
-
冬景梅蕊惊眼
古诗《冬景梅蕊惊眼》宋·刘辰翁,又是梅新蕊,寒凋季子裘。抚时惊岁晚,满眼使人愁。江路春如许,阑干泪不收。别君从灞水,举目在扬州。月已成孤影,花应怪白头。数声羌笛弄,忍见坠珠...
-
沙苑箭
古诗《沙苑箭》宋·刘辰翁,道人不在无人茶,空房惟有菖蒲花。偶留壁上一枝箭,熟视恍惚令人嗟。箭头年月去如电,吹向空中再相见。亦知近事不偶然,汝亦当时负吾箭。神仙一剑在吾...
-
春景·小水细通池·其二
古诗《春景·小水细通池·其二》宋·刘辰翁,小小回堤水,花阴寸步随。细难为灌圃,长是曲通池。乳窦仍从出,云根触处滋。又添晴滴沥,欲涨碧涟漪。新绿常如雨,流红未见诗。昆明鲸背浅,尽日絮沟...